RUGBY - OURENSE

Un ourensano entre "kiwis"

ourens
photo_camera Jaime García, el ourensano que juega al rugby en Nueva Zelanda.

Jaime García, jugador del Campus de División de honor B, milita desde el mes de abril en el Christchurch neozelandés, uno de los decanos del rugby mundial

A contracorriente de los horarios, la comida, alguna que otra costumbre e incluso las estaciones, Jaime García (Ourense, 11 de marzo de 1994) disfruta desde el pasado mes de abril del rugby al otro lado del mundo, en Christchurch, Nueva Zelanda, patria del peculiar pájaro no volador, el kiwi, y nombre con el que son conocidos sus habitantes.

Una ciudad con una profunda tradición en el rugby ya que su equipo, situado en la región de Canterbury, es el más antiguo del país y ha aportado 32 jugadores internacionales, en una isla en el que el deporte del balón ovalado es el rey.

Una oportunidad que surgió de una conversación de gimnasio. "Estaba con David (Monreal), o adestrador, e preguntoume se estaría interesado en marchar tres meses a xogar a Nova Zelanda. Tiña uns cartiños aforrados e coa axuda dos meus pais fixen as maletas e aquí estou", destaca.

Un viaje largo y no exento de emociones antes de reunirse con los "kiwis". "Pasei cinco horas na aduana retido porque non entendían moi ben o de xogar alí sen cobrar. Chamei o clube para dicir que marchasen do aeroporto... Foi un comezo chocante pero quedou nunha anécdota", destaca el tercera ourensano.

Sin embargo, si sorprendente fue la llegada, no menos lo fue el recibimiento en el club. "Mike O´Donovan un dos responsables do clube díxome nada máis chegar que non sabía se tería sitio nalgún dos equipos. O certo é que non agardaba esa confesión de inicio. Eles queren gañar en tódalas categorías e inda que aprezaban que viaxase desde España tería que mostrar o meu nivel e xa verían. Por sorte, gusteilles e estou no primeiro equipo", afirma.

Su residencia, un piso que comparte con un neozelandés y una canadiense. Sin excesivo problema con el idioma a pesar de la morriña habitual "boto de menos os meus pais, os colegas, a cervexa e andar un pouco a contrapé polo cambio horario", quizá el mayor inconveniente son las costumbres y el frío. "Intentei levar o seu ritmo de horarios pero é imposible, así que agora fago coma en España. Non o entenden moi ben, especialmente cando vou comer despois dos partidos as 14,30 horas", destaca entre risas mientras muestra a la cámara del móvil una bolsa de agua caliente para la cama de la que dice que "neste sitio é un dos meus compañeiros inseparables".

En la tierra de los Crusaders, uno de los mejores equipos del Mundo y dominador del Super15 esta temporada, Jaime no duda en señalar que "a xente está volcada co rugby. Todo o mundo coñece o deporte e máis se cabe coas victorias que están logrando os Crusaders. É certo que non miran moito para os clubes pequenos pero sí que lles chama a atención que un Español esté alí xogando".

Sobre el estilo de juego "menos físico do que agardaba. Incluso nun dos primeiros encontros, fun a placar directamente e non o tomaron moi ben. Ata o adestrador me chamou para dicirme que mellor evitase golpear tan frontal e buscase opcións, que alí non é coma noutros lugares".

Y la cultura del rugby, diferente a Europa. "Non temos terceiro tempo. Como é unha liga da cidade, reunímonos na sede do clube e hai distintas actividades. O clube ten un 'Dress code' (un código de vestimenta) que eu non levo moi ben e que inclúe zapatos, pantalón negro e camisa branca, pero hai un problema, eu non teño zapatos entón xa me multaron tres veces con cinco dólares. Fixen contas e saeme mellor pagar a sanción que mercar uns, así que pagarei estas e as das tres semanas restantes".

Ahora, recta final, antes de tomar rumbo al hemisferio norte, el 13 de julio. Antes, turismo y disfrutar de un país "espectacular. Nos días que non adestramos estou aproveitando para ver algúns sitios e está a ser unha gran experiencia", concluye.

Te puede interesar