Ao longo das súas 404 páxinas, o lector achará a reportaxe do que o xornalista veu a chamar a revolución dos 40 anos
O xornalista e escritor Fernando Ónega publica o seu último libro, `Que nos pasou, España?`, unha crónica de "a maior transformación política, social e económica" da historia do país. "Necesitamos esa visión global para entendernos a nós mesmos, como sociedade e como país. E para entender por que cambiamos para mellorar, pero tamén por que hai un fondo de desencanto", asegura.
Segundo explica Fernando Ónega (Mosteiro, Lugo, 1947), nunha entrevista concedida a Europa Press, ao longo das súas 404 páxinas, o lector achará a reportaxe do que o xornalista veu a chamar `a revolución dos 40 anos`.
"Foi unha revolución feita ás veces por iniciativa do poder e case sempre polo pulo da sociedade. E creo que é apaixonante, porque nestes 40 anos España derrotou ao terrorismo, acabou co golpismo militar, acantoou a miseria, cambiou de moeda, cambiou de rei, soubo vivir en liberdade. E moito máis", sinala o veterano xornalista.
Ónega decidiuse a escribir este libro o pasado verán porque "hai moitos e excelentes estudos parciais deste período; pero non hai ningún que achegue unha visión global e con testemuños dalgúns dos seus protagonistas". "E creo que necesitamos esa visión global para entendernos a nós mesmos, como sociedade e como país. E para entender por que cambiamos para mellorar, pero tamén por que hai un fondo de desencanto", apostila.
"Diríxome a todos aqueles que sintan algunha curiosidade pola nosa historia recente ou a queiran lembrar, coas súas memorias e as súas emocións. Entendo que pode interesar aos mozos para saber que país fixeron os seus pais e que pode interesar aos pais e avós para revivir o que eles protagonizaron", manifestou o xornalista galego.
Preguntado sobre se, na súa opinión, son de xustiza as críticas cara á Transición por parte de certos sectores da política e a sociedade, Fernando Ónega recoñece a lexitimidade de "toda crítica", pero engade que o que "moitos" non aceptan -entre os que o xornalista se inclúe- é "a mentira de dicir que o abrazo histórico das dúas `Españas` enfrontadas foi un apaño de media ducia de persoas".
"O inxusto é non recoñecer a xenerosidade da esquerda e a dereita para renunciar ás súas propias conviccións para facer un país habitable por todos. E o perigoso é o que quizá se esconde detrás desa negación da transición: o desexo de acabar co sistema que nos demos, segando as bases da súa construción", avisa o autor.
"UN AFASTADO ANACO DE HISTORIA" PARA Os MOZOS
Neste sentido, Ónega cre que os mozos "non teñen por que coñecer nin compartir os sentimentos desa época, porque non a viviron" e agrega que, para eles, trátase de "un afastado anaco de historia, cada día un pouco máis afastado". "Están seducidos por quen tratan de demolelo. Viviron sempre en democracia e pensan que iso é o normal neste país. Non censuro a falta de pedagoxía. Censuro a manipulación partidista e a falsificación", subliñou.
Da lectura de `Que nos pasou, España`, o seu autor opina que se pode extraer a conclusión, "que se converteu en tópico", de que a Transición foi o período de "maior liberdade e prosperidade da historia".
No entanto, o xornalista ten outras conclusións persoais. "Cambiamos para ben, pero con algunhas reservas: seguen e ás veces increméntanse as desigualdades; non soubemos facer o que pedía Ortega, un proxecto ilusionante de vida en común, e de aí vén a desafección de Cataluña... Pero, que diaños, leste é un país no que vale a pena vivir", matiza.
Doutra banda, Ónega referiuse a a situación política da España actual e advertiu de que a "democracia está, como as persoas, en `a crise dos 40`" nun momento no que "todo está a revisión: o propio sistema representativo, os partidos políticos tradicionais, os partidos políticos novos, unha clase dirixente intelectualmente empobrecida, a conexión entre poder político e poder económico, o concepto de Nación española...". "Nas crises, dicía Gramsci, o vello non acaba de morrer e o novo non acaba de nacer. Nesa situación estamos, con axentes novos e xestores vellos", apuntou.
Neste contexto, o xornalista si cre na reconciliación da cidadanía española coa clase política. "Por crer, creo, como non vou crer. `Fe, é crer o que non vimos`, dicía o Catecismo do Pai Astete", declarou Ónega, para despois engadir que "a clase política ten que pór moito do seu parte".
"Ten que acantoar a corrupción, en primeiro lugar. Ten que ter máis proximidade á vida cidadá. Ten que demostrar máis sensibilidade ante os problemas concretos. Ten que ser menos endogámica e máis aberta. E, se as enquisas séguena considerando o terceiro problema de España cando debía ser a primeira solución, tenllo que facer mirar", manifestou.
Fernando Ónega foi director de prensa da Presidencia do Executivo do expresidente do Goberno Adolfo Suárez. No exercicio do seu profesional, dirixiu o equipo da Cadena SER que retransmitiu o golpe de estado do 23-F, o `Diario Ya`, os servizos informativos da SER e de Cope e foi en dúas ocasións director xeneral de Onda Cero. Na actualidade, escribe opinión para `La Voz de Galicia` e `La Vanguardia` e colabora diariamente nas mañás de Onda Cero e TVE.
