A editorial Galaxia presentou este xoves en Santiago unha recopilación de recordos do autor, que narra a súa saída da súa aldea natal até o sur de España
A editorial Galaxia presentou este xoves en Santiago un libro de recordos "inédito" de Xosé Neira Vilas, "De Gres a Cádiz", que recrea un primeiro período "fundamental" na vida do escritor galego que, en primeira persona, narra a súa saída da súa aldea natal até o sur de España, onde se embarca cara a América.
Durante o acto, o director xeral da Editorial Galaxia, Francisco Castro, apuntou que esta obra aparecerá dentro da Biblioteca de Autor que a editorial dedicou en vida do escritor a reunir a súa obra. Ademais, anunciou que a este arquivo sumarase en 2019 un segundo volume, tamén "descoñecido" até agora.
Así, indicou que "De Gres a Cádiz", editado pola profesora da USC, Dolores Vilavedra, e o presidente da Fundación Xosé Neira Vilas, Lluís Reimóndez; é unha obra que Xosé Neira Vilas comezou a escribir en xaneiro de 1996, composta por un "conxunto de recordos, de prosas condensadas", tal e como afirma o propio autor no prólogo que deixou preparado para esta edición.
Así mesmo, Neira Vilas recoñeceu que neste libro aborda "unha parte" da súa vida, con "nostalxia" e coa idea de "revelar a Galicia aldeá de varias décadas atrás". Por iso, como é característico en toda a súa produción literaria ou memorialística, o director de Galaxia explicou que a narración está "en primeira persona" para "dar conta do mundo que viu desde os seus atentos ollos".
Deste xeito, Francisco Castro apuntou que no libro enmárcanse as vivencias do autor no período comprendido entre a súa estancia en Gres --aldea pontevedresa que o viu nacer--, e a súa chegada a Cádiz, cidade na que se embarcou aos 20 anos cara a América, disposto a vivir "unha nova etapa vital".
Contido
Sobre o libro, a profesora Vilavedra sinala na introdución que o propio Neira Vilas "tiña problemas coa etiqueta de memorias", xa que "aplicada a si mesmo resultáballe incómoda" por considerala "grandilocuente". Por contra, o escritor prefería falar de "exercicio de nostalxia" e de "lóstregos", para reivindicar na práctica a súa "memorialismo fragmentario".
Neste sentido, Vilavedra explicou que precisamente neste volume trasládase a "clave" da súa "incomodidade" co xénero memorialístico "máis convencional", iso que el mesmo denominou o "prexuízo do eu".
Neira Vilas, tal e como indicou a coordinadora da obra, realiza así unha "conversación consigo mesmo" nun "exercicio de nostalxia" para "atrapar os lóstregos que alumaron nalgún momento o seu camiño", polo que pasaron lugares, sucesos, personaxes e historias que están na orixe da súa obra narrativa.
