REPORTAJE

El secreto de 70 años de amor está en Cualedro

<p></p>
photo_camera El matrimonio formado por Encarnación y Manuel.

Manuel Fírvida y Encarnación Mederos son la pareja más longeva de San Millán, en Cualedro. Tras siete décadas unidos aseguran que a pesar de las riñas, el cariño que sienten el uno por el otro les ha mantenido siempre juntos.

A Manuel y a Encarnación les cuesta recordar cómo era su vida antes de conocerse, hace más de 70 años. Son el matrimonio más longevo del pueblo de San Millán, en el concello de Cualedro, lugar del que apenas han salido a lo largo de toda su vida. "Algunha vez fomos a Ourense, pero nada máis. No monte tiñamos o noso traballo e non podiamos deixalo", reconoce Encarnación, quien a sus 87 años goza de una salud envidiable: "Opereime unha vez das caderas pero o meu marido, que vai a cumprir os 90, nunca tivo un achaque, so un pouco de ácido úrico", dice. 

La pareja coincide en que la táctica para ligar que tiene la juventud actual dista mucho de la que se llevaba por aquel entonces. "Os dous viviamos aquí no pueblo, coñecímonos no baile. Eu tiña 20 e ela 18 anos", recuerda Manuel. "Antes iamos ao monte ou ao río e viñan os grupos de rapaces perseguíndonos, pero quedaban ao lonxe, nada de achegarse moito nin de bañarse con nós", añade Encarnación, quien matiza que fue Manuel el que  le pidió ser su novio. "¡Foi el!, aínda que non sei moi ben o que me dixo, pasaron moitos anos daquel momento. Foise arrimando cara min pouco a pouco", explica la vecina de San Millán. "Gustoume dela que tiña moitas leiras", bromea Manuel. "Tamén era noviña e guapa. Eu arrimeime a ela e encariñouse conmigo", añade. "Ti estás igual, bueno, antes eras máis delgado", opina Encarnación. 

UN NOVIAZGO DE TRES AÑOS

A los tres años de conocerse Manuel y Encarnación se casaron, pero durante ocho años vivieron separados:"Estivemos cos nosos pais ata que puidemos facer unha casa para os dous. Traballei no pueblo da man dunha empresa alemana instalando os colectores de agua, e como era o axudante comezaron a chamarme pinche, un apodo que herdou o meu fillo", dice Manuel. La vida no fue un camino de rosas para este matrimonio de San Millán, que recibió su primer golpe con la pérdida de una de sus hijas con tan sólo tres años de vida. "Levámola a un médico da Xironda, e non a curou ben", dice Manuel apenado. "Sí que a curou, púxolle unhas inyeccións, pero empezou a ir a menos e morreu por meninxite", puntualiza Encarnación. 

"A xente nova non aguanta moito porque cada un ten a súa raza e a súa idea", dice Encarnación

El destino recompensó a la longeva pareja con dos hijos, cuatro nietos y una vida que, aun llena de trabajo, no fue austera. "Tivemos de todo: vacas, bois, mulas, burras. Nós fomos criados para estar no campo, coidar os animais e arar. Era o que había", cuenta Manuel. 

SUS ALTOS Y SUS BAJOS

A lo largo de siete décadas juntos, Manuel y Encarnación han tenido sus altos y bajos, pero coinciden en que el cariño les ha mantenido unidos. "Ás veces rifamos aínda que nos queremos, non todo é felicidad. Pero cando eso pasa en lugar de ir un para un lado e o outro para outro, pois aguantámonos", dice Encarnación. "Agora a xente nova non aguanta moito porque cada un ten a súa raza e a súa idea. O meu marido, ata agora, ten sido bo e gracias a Dios estamos xuntos", añade. Sin embargo, la octogenaria asegura que lo más importante es la libertad para elegir: "Non é malo separarse, cada un fai o que lle parece".

Te puede interesar