TELÉFONO ROJO

Noa Presas: "Fútbol? Intentei ler a Galeano"

qqqass

Hablamos del Mundial con... Noa Presas, diputada del BNG en el Parlamento de Galicia por Ourense

En la convocatoria del teléfono rojo surgió una duda táctica. ¿Alinear a tres mujeres consecutivas en el folio para charlar de fútbol y del Mundial o hacer un cambio para que el protagonista de hoy sea masculino? Menos mal que en la revisión de la polémica en el VAR se impuso la honestidad. ¿Se plantearía el chófer de anécdotas la misma cuestión con tres hombres seguidos como ya ha ocurrido durante lo que llevamos de torneo? Fin de la polémica, continúe el juego. 

Noa Presas escucha el reconocimiento de la falta al otro lado de la línea. La diputada del BNG en el Parlamento de Galicia por Ourense acaba de levantar la cabeza de un informe sobre compra pública innovadora porque hoy tiene Comisión de Industria. "Queres compensar a débeda histórica", bromea. "Hai mulleres que son pioneiras na cuestión do fútbol. Eu teño moitas amigas que o seguen. Que é cousa de homes é un tópico máis, pero si é certo que neste ámbito estamos moi invisibilizadas como en tantos outros. En Ourense temos moi boas xogadoras de fútbol sala feminino e apenas se fala delas. Tamén en Galicia hai moitas mulleres pioneiras no fútbol gaélico a nivel do deporte de base e en centros sociais que vai collendo corpo cunha liga feminina. A muller non só rompe ese corsé do fútbol tradicional, tamén ocupa espazos novos".

El razonamiento es largo como una jugada de España, pero se respeta porque Noa Presas toca cada palabra con más intención que la selección. "Eu non vou servir de moito co fútbol porque somos como a auga e o aceite. E tampouco podo sorprender como Ana Pontón porque nunca xoguei. Descoñecía esa faceta de Ana e mira que pasamos horas e horas xuntas". A la portavoz nacional del BNG no le interesa el Mundial, pero sí le gusta disputar pachangas e incluso impulsó una liga de fútbol sala cuando estudiaba en el instituto de Sarria.

Los genes deportivos en el caso de Noa Presas se los llevó su hermano José Manuel. Intentó convencerla para que practicase piragüismo, lo hizo en alguna ocasión, pero prefería quedarse de espectadora en vez de darle al remo. También hizo "algo de natación", aunque se confiesa "sedentaria". Y, sobre todo, lectora. Por eso se licenció en Filoloxía Galega e Románica. Por la literatura hizo un sacrificio. "Intentei ler o libro de Eduardo Galeano 'El fútbol a sol y sombra' e nin así se me pegou o amor. É o único libro de Galeano que non acabei e cando o vexo no estante penso recuperalo, pero Galeano segue esperando". Noa presas no siente animadversión hacia un deporte sobre el que gira la pasión de más de medio planeta, simplemente le parece "tremendamente aburrido".


Ni en el campo


Ni siquiera el ritual en el campo le suscita curiosidad. "Teño que confesar que as únicas veces que fun ver partidos foi por obriga militante para apoiar á selección galega ou alguna cuestión puntual de apoio á selección feminina ou partidos así". De lo que sucede en Rusia se entera "polos berros do bar de abaixo. Vivo bastante abstraída do que é o Mundial. Chégame coas televisións nas terrazas facendo ruído. Sei que isto é impopular, pero prefiro a tranquilidade de tomar unha caña sen escoitar fútbol".

Noa Presas no sabe que hoy se disputa el primer bocado a los cuartos con aroma a dos finales anticipadas. "Bastante teño con estudar sobre compra pública innovadora". El genial Galeano sí tendría el corazón en aprietos ante lo que suceda en el duelo que enfrenta a su Uruguay contra Francia y después tampoco perdería de vista a brasileños y belgas porque van por el cuadro de la muerte. Pero él ya no está y Fidel, sobre el que pivotaba el comienzo de cada capítulo del libro que no terminó Noa, tampoco. La pelota sigue rodando. 

Te puede interesar