Cartas al director

Identidade

Leo algúns titulares de xornais nos que se manifesta que se está manipulando a educación dos nenos con formulacións ideolóxicas, partidistas e tendenciosos de determinados partidos políticos nacionalistas. Visto así está claro que non é politicamente correcto, nin ético
Reflexionando sobre iso pregúntome ¿onde nos situamos os que como eu defendemos os partidos nacionalistas e o sentimento nacionalista? E mais estamos convencidos de que os partidos que representan este sentimento son imprescindibles para que as nosas culturas non empequeñezcan, senón ao contrario, fáganse máis fortes e consolídense.

O concepto de nación identitaria está baseado na lingua e a cultura e é democraticamente lexítimo por estar amparado pola liberdade de pensamento. Creo no nacionalismo identitario e nos partidos que o representan. Eu declárome galego, non quero a ruptura, non entendo o inmobilismo e menos aínda entendo a postura dos partidos maioritarios incapaces de ofrecer alternativas que poidan satisfacer a uns e a outros. 

As opcións parece que se reducen cada vez máis. Os medios de comunicación colaboran en afianzar as opinións cara a un ou outro sentido e é obvio que os que defenden os nacionalismos sen concesións e os que os desacreditan, manipulan a información nunha ou outra dirección arrimando o ascua á súa sardiña.

Eu creo que os actuais gobernantes de España deberían estar á altura e conseguir progresar e consolidar reformas pactadas que nos leven a unha mellor convivencia, entendendo e respectando a nosa singularidade por encima dos intereses partidistas. ¿Non acaban de chegar a un acordo o PP co PNV para votar conxuntamente os Orzamentos? 

Os cidadáns somos os que debemos dicir cara a onde queremos ir ou cara a onde deben levarnos. Teñen que respectar a nosa opinión en canto ao que é España e o que os nosos países representan para nós. Lémbrolles que, á parte do castelán falamos outros idiomas recoñecidos como tales na Constitución, e estamos obrigados a defendelos, mantelos e facelos máis grandes, chegando con eles fóra das nosas fronteiras. As palabras ou expresións dunha ou máis linguas tanto orais como escritas, son propiedade de todos.