Cartas al director

A bandeira dos direitos sociais

Teño a sensación de que estamos a dedicar gran parte do noso esforzo a temas relacionados coa situación de Cataluña e pouco ou nada aos problemas que realmente deberían preocuparnos. 

Hai uns días que se publicou o informe sobre o Índice de Xustiza Social na Unión Europea que anualmente publica a fundación Bertelsmann Stifftung. Nel, a sanidade española figura na posición 12 dos 28 países, é dicir cae tres postos con respecto ao informe de 2016, onde España figuraba en novena posición. Este dato non parece preocupante se temos en conta que, a pesar diso o sistema de saúde está por encima da media da UE en protección social. O resto de indicadores sitúannos no suspenso ou moi deficiente, destacando os relativos a protección da infancia, prevención da pobreza ou desigualdade interxeracional. En categorías como “acceso ao mercado laboral”, España é directamente o peor país da UE: o 28 de 28. 

A UE decretou a fin da crise, por tanto creo que os nosos políticos están obrigados a traballar para conseguir recuperar o perdido e facelo cun calendario definido e acordado, coa mesma rapidez que se deron para aplicar os recortes. 

Nós temos que esixirlles que afronten os problemas canto antes e de forma definitiva, sabendo que para equilibrar o sistema precísanse reformas substanciais. Deixen de culparse entre si. As imaxes de acusacións, enfado e decepción, culpándose de que Barcelona quedase fora da loita pola EMA, non parece o exemplo máis gratificante para a solución dos problemas que realmente afectan os cidadáns. 

A tensión política non debe verse como a culpable de que a evolución económica retárdese, como pretenden facernos ver algúns políticos. 

Os cidadáns debemos ter presente que uns e outros nos ofrecerán solucións para todo, pero coas nosas opinións e aptitudes temos que demostrarlles que somos conscientes do que o momento actual bríndanos e non lles imos a permitir que xoguen cos nosos dereitos para gañar votos. Obliguémoslos a poñerse as pilas para que pacten e articulen medidas reais co único fin de recuperar o que tanto nos custou alcanzar e arrebatáronnos. Fagámoslles traballar conxuntamente remando na nosa dirección e non lles permitamos mirar noutra que non sexa a da recuperación do estado de benestar. Estaremos cansos pero non derrotados: colguémosla nos nosos balcóns e salgamos á rúa enarborando a bandeira dos dereitos sociais.