Hai cousa de un mes aproximadamente vin un artigo que chamou a miña atención, e neste momento lembreino. O titular era algo así: “Estamos a protexer tanto aos nosos fillos, que estamos a facelos un pouco inútiles”. O certo é que falando cunha amiga de toda a vida comentoume o seguinte: “Este neno está parvo. Antes de ir ao instituto tírase máis de media hora no espello, tinguiuse o pelo e iso escorrégame (palabras textuais), pero que repita curso xa que o ano pasado suspendeu 6 materias e que este ano leve o mesmo rumbo, vai ser que non, que se vaia a vivir co seu pai que tanto o anima e quere, igual que o avó. Claro alí consénteno e dinlle o bo que é, e todo iso. Sempre coa mellor intención (quero pensar ben, confésame)”.
Pero claro o neno vive con ela (separada) e está a pagar un piso, á parte dos gastos e todo o demáis (hipoteca, estudos, etc.). Claro para o avó e o pai, levalo de cando en vez é unha gozada, pero durante todo o ano hai que mantelo e o demáis, é dicir o pack enteiro (hipoteca, estudos, gastos, casa, IBI, etc.).
Que facemos con estes rapaces? O certo é que coñezo máis unha ducia de casos e non vexo forma de arranxar isto, a ver as autoridades competentes buscan unha solución e gáñanse o soldo que todos lles pagamos, xa que a este paso, imos ter a maior xeración de “NI- NIS” de todo Europa, iso como mínimo.
O motivo é obvio, témolos súper protexidos.
