Durante o período bélico instruíuse en Alemaña como piloto aéreo, pero regresou á súa cidade para licenciarse en Medicina e despois ampliar a súa formación médica en varias cidades europeas
Político tardío -foi o primeiro presidente autonómico elixido as urnas con máis de 60 anos-, Gerardo Fernández Albor naceu na capital galega en setembro de 1917. A vocación levoulle polo camiño da Medicina, carreira que iniciou na Universidade de Santiago de Compostela e que concluíu tras verse interrompidos os seus estudos ao empezar a Guerra Civil en 1936, pero non lle impediu involucrarse na vida pública.
Durante o período bélico instruíuse en Alemaña como piloto aéreo, pero regresou á súa cidade para licenciarse en Medicina e despois ampliar a súa formación médica en varias cidades europeas. Os seus anos de mocidade centrounos Albor no seu desenvolvemento profesional como especialista en Cirurxía Xeral e Dixestiva, así como ao impulso de sociedades científicas.
Pero o fundador do Policlínico La Rosaleda, un hospital privado situado na capital galega, tamén se implicou socialmente e non só no ámbito académico, senón que mantivo proximidade con intelectuais e galeguistas de mediados do século XX en Galicia como Domingo García-Sabell ou Ramón Piñeiro.
A súa implicación cultural ligouno ao impulso da Fundación Penzol e doutras entidades similares como as que se centran nas figuras de Rosalía de Castro, Alfredo Brañas ou Castelao. Tamén formou parte do grupo Realidade Galega, aínda que o paso cara adiante deuno da man de Manuel Fraga, con quen entrou de cheo en política ao concorrer ás primeiras eleccións autonómicas de outubro de 1981 como candidato de AP.
Éxito e caída
Tras gañar os comicios, dos que saíu un Parlamento galego plural no que entraron seis organizacións que frutificaron en catro grupos -AP, centristas, socialistas e grupo mixto-, foi investido presidente en xaneiro de 1982 e botou a andar o autogoberno. Repetiu a finais de 1985 como candidato de Coalición Popular, na que xunto a AP integráronse outras forzas como Centristas de Galicia, e de novo logrou a vitoria.
O novo éxito nas urnas, con todo, precedeu a un ano de inestabilidade política no seu Goberno, que culminou en outubro de 1986 coa dimisión do seu vicepresidente, Xosé Luís Barreiro e doutro cinco conselleiros.
Manuel Fraga apoioulle e el sumou a Mariano Rajoy como vicepresidente para tentar manter o Executivo, pero unha moción de censura cruzouse no seu camiño e situou en setembro de 1987 ao socialista Fernando González Laxe como novo presidente.
Eurodeputado e presidente na honra
Pero a marcha da Xunta non supuxo para Fernández Albor o abandono da política. De feito, o mesmo ano no que Fraga recuperaba o Executivo autonómico para o PP, o primeiro presidente autonómico elixido as urnas entrou na Eurocámara e presidiu na primeira etapa a Comisión creada para a reunificación de Alemaña.
Durante unha década, a vida política de Albor estivo ligada a Europa, pero nin sequera cando deixou o Parlamento europeo con máis de 80 anos se retirou da actividade pública. De feito, en 2007 foi o primeiro expresidente en pedir o ingreso no Consello Consultivo e acudiu cada día ao seu despacho no centro de Santiago mentres lle deixou a saúde.
Ademais, os populares de toda España contaron con el para numerosos actos políticos e sempre tivo reservado un oco nos mitins centrais das principais campañas electorais do PPdeG, en cuxo organigrama figura como presidente de honra.
