Carlos Casares Mouriño, merecida Medalla de Ouro de Galiza, non só de Ourense.
E non o digo porque fose meu amigo senón porque a sua obra nunca reultou de circunstancias, inda con resultados mellares ou menos bós.
Se me permito o xogo de latíns débese á oportunidade da ourensanísima inscrición no frontispicio do antigo Seminario: “Initium sapientae, timor Domini”
“Initium” sen dúvida de vocación literaria denantes de baixar do Seminario para il non tan menor.
Neste Ano das Letras Galegas no que algúns teimaron en inventar un Karl Casares, se non pode saber até onde o autor de Ilustrísima seguiu a ser crente.
Como ten repetido o seu - e meu- amigo Damián Villalaín, uns días antes de pairar as asas de Aquela:
“ A morte é absurda”.
