Opinión

A soidade

Esmeralda, é dicir, a actriz Concepción Márquez, é unha muller da terceira idade que quedou completamente soa. A súa única compaña adoitaba ser o seu home, quen acababa de morrer logo de padecer unha longa enfermidade. O seu fillo Felipe, ou sexa, o actor Baltimore Beltrán, vive nos Estados Unidos, e entre que está ocupado no seu traballo e que non ten os papeis migratorios necesarios para viaxar a México, semella como se se esquecera da existencia da súa nai. Fundida na soidade e sen ganas de seguir vivindo, Esmeralda dáse por vencida. Ata que de pronto aparece La Quina, unha porquiña que chega para cambiarlle a vida radicalmente.

Pese á sinxeleza deste resumo, o filme “Cría puercos” é un fermoso estudo sobre os efectos da soidade nas persoas da terceira idade. Está feito con tanto corazón que se nota desde a dirección ata os mínimos detalles da produción. Empezando, por suposto, polo asombroso traballo da súa actriz, desa Concepción Márquez inmensa, que logra conmovernos grazas á tenrura e inocencia que lle imprime ó seu personaxe. As situacións presentadas ó longo da película  nunca abusan do melodrama e séntense demasiado achegadas a vivencias persoais.

Esta ópera prima de Ehécatl García xurdiu desde cando o director se atopaba completando os seus estudos no Centro de Capacitación Cinematográfico e se lle ocorreu facer unha curtametraxe en cuxo final amosaría a un renchiño saír dun armario. O certo é que tal escena nunca puido ser filmada. Pero a idea do porquiño para unha película estivo sempre na mente de García. E levouna a cabo cando asistiu a un concurso de óperas primas; presentou un guión cunha historia onde os protagonistas eran unha muller de idade avanzada e ese animal. 

Te puede interesar