Guerra. A palabra guerra semella só iso: unha palabra. Pero ten un fondo triste, doloroso, angustioso e, por suposto, mortal. Falar de guerra é falar de calamidades, de destrución, de maldades, pouquiñas veces de heroísmo. Quizais os auténticos heroes sexan os superviventes. Guerra. Que angustia! Guerra. Canta dor! Guerra. Mortos e máis mortos! E xeralmente morren os que non teñen idea de por que se fai, de por que hai tal guerra. A guerra civil siria cóbrase máis de 200.000 vidas, 10.000 delas son de nenos. Aí está: a gran putada!, o gran holocausto! Os máis inocentes. Os máis débiles. É unha cantidade inmensa para unha acción na que nin tosen nin moxen. En todas as guerras sucede isto: morren demasiados nenos. E cando declaramos unha guerra sabemos que van pagar os máis inocentes. É igual; hai que ir á guerra por uns pozos de petróleo, por uns enclaves estratéxicos, por unha mingurria de nada. Temos a alma envelenada. Guerra. Para que caian os inocentes. Guerra. Para que morran os nenos.
