As augas termais de Baños de Molgas están aí desde que o mundo é mundo. O balneario da vila empezou a funcionar no ano 1873, ou sexa, no ano da pera. E 21 anos máis tarde, é dicir, no 1894 xa estaba funcionando a toda marcha e co seu correspondente control estatístico. A proba é que o 28 de outubro dese 1894 asomaba nun xornal da nosa terriña a noticia dos enfermos que concorreron durante a última temporada oficial ó balneario. Un total de 312, que se distribuíron da seguinte maneira: 200 de Ourense, 79 de Lugo, 3 de Pontevedra, 4 da Coruña, 16 de León, 8 de Madrid e 2 de Zamora. E digo eu que as súas enfermidades serían as típicas que aínda hoxe segue tratando o balneario da miña vila, ou o que é o mesmo, trastornos do sistema nervioso, doenzas da pel, asma, bronquite crónica, sinusite, farinxite e as que creo que son as raíñas desas augas termais: a reuma e a artrose. Certo que algún iría, coma hoxe, tan só a descansar, a relaxarse ou a combater o estrés (imaxino que naqueles tempos tería outro nome, por exemplo, a tensión). É igual; buscaban a tranquilidade, e punto. En Baños de Molgas haina.
