Opinión

Cando cheiran a tinta

Osorio Castañuela Langrán baixa do coche ó mesmo tempo que lle di adeus a súa dona. Métese no café Dos Yemas, pilla o xornal de Ourense, senta nunha mesa e pide un café. Osorio Castañuela sempre pide un café. Le as primeiras páxinas e non se decata de nada. Porque xa é tarde, sobre as nove da noite, e a estas horas non lle apetece ler o periódico. Osorio Castañuelas, O Cura, sempre di que os xornais hai que lelos á primeira hora, cando ó abrilos aínda cheiran a tinta.

Osorio Castañuelas Langrán non é cura; pero el sabe que lle chaman O Cura e non sabe por que. Ata llo pregunta a algún que outro amigo, e ninguén lle sabe responder; nin por que lle chaman así nin quen lle puxo ese alcume. É igual, a el dálle igual. Sempre asumiu os alcumes porque sabe que practicamente todo o mundo ten o seu. É lei de vida, digo, das aldeas. Detense un tempo na derradeira páxina porque se pon a estudar a programación da televisión. Engurra o fuciño. Non debe ter nada para ver. O Cura, sen dirixirse a ninguén en particular, lanza un "ata logo" e sae. Vai andando para a súa casa.

Te puede interesar