Opinión

Menos que un fogo no aire

Bernabeu Profeta López tiña sede, moita sede. A calor apertaba e sombras, a verdade, non había moitas. Saíra a pasear ás tres da tarde e xa estaba un chisco arrepentido, pero Bernabeu Profeta non quería perder a sona do seu alcume: O Paseante. Todos os días saía de paseo a esa hora; caesen chuzos de punta ou abrasasen raios de sol, coma hoxe. Cando albiscou o bar a uns 50 metros deulle máis ritmo ós seus pasos e a pesar de botar o fel pola boca. “Unha cervexa ben fría”, berroulle xa desde a porta ó camareiro. E antes incluso de sentarse, a Bernabeu Profeta López duroulle a cervexa menos que un fogo no aire. Dun trago. Dun profundo e longo trago. “Outra”, rosmou case sen respirar. E cando o camareiro pensaba que, agora si, a tomaría con máis calma, zas, noutro suspiro, outro foguete no aire. Realmente tiña sede, moita sede. Bernabeu, O Paseante, pagou a consumición, díxolle adeus ó camareiro e liscou. Seguiu co seu paseo. Para iso era O Paseante.

Te puede interesar