Como si se tratase do argumentario dos que hoxe nos gobernan, falou Felipe VI. Primeiro, moitas louvanzas e orgullo de país; logo estase mellorando na economía; despois, verbas dicindo que temos que levarnos ben, convivir e respecto para todas as formas de pensar nunha sociedade plural como a nosa; seguíronlle referencias á violencia da muller, á ecoloxía, ó terrorismo, tamén dixo algo sobre a corrupción e unha referencia as reformas necesarias para avanzar como Estado. Pouco novo que non se dixera noutros anos. Quizais o tono no que falou foi o mellor, aínda que faltou aquelo de que a lei é igual pra todos, o que é unha verdade a medias.
Pero, para os que esperabamos que esta monarquía que nos representa a todos, gústenos ou non, actuara como mediadora nos conflitos e árbitro nos desencontros políticos, como é o caso de Catalunya, nada de nada. Polo tanto, faltaron unhas verbas pra ises dous millóns de cataláns que pensan que a independencia é o mellor.
A coroa segue muda e ausente e parece non querer afrontar unha realidade como a do conflicto catalán ó que se chegou pola ausencia de política dos que agora aplicaron o artigo 155. Por iso digo que máis ben, cada vez que fala, percíbese un rei, máis como un aliado do goberno e dunha parte desa España, e non do conxunto que dí ser.
Moitos esperabamos que o reinado deste novo monarca sería máis rompedor e tamén falaría para os que hoxe non comparten a visión do que nos dí o goberno; para os que hoxe aspiran a unha organización territorial distinta. Para os que hoxe cargaron co peso dunha crise que soio trae desigualdade social; para os seis millóns que non poden pagar o recibo mensual da luz que volverá a subir dentro duns días. Tampouco houbo palabras para os parados e mozos que emigran buscando unha oportunidade noutros países. Pois esta crise cargouse sobre as costas dunha parte da sociedade mentres, que uns poucos, melloran a súa posición social e económica. Por iso o discurso pareceuse máis ó dun portavoz do goberno actual que doutra cousa. E a sociedade nosa precisa de xente que lle fale de realidades ós cidadáns e non en ton paternalista a semellanza dos discursos de púlpito de igrexa. Pois os cidadáns xa somos maiores de idade e percibimos e sofrimos unha realidade distinta á que se nos conta dende os medios oficiais.
Polo tanto, creo que o rei perdeu unha boa oportunidade de dirixirse a esa xente, que é moita, e que soamente o ve como unha persoa de boas palabras que máis paece un adorno representativo que é menos costoso cá unha república.
En fin, esperemos que o ano próximo diga algo máis rompedor e sobre todo exerza ise papel moderador e de árbitro que a constitución lle asigna e que hoxe non se lle ve exercer.