Aposta polo local, o rural e o ecolóxico para ser libre

Manola Suárez (Ribeira, 23 setembro de 1987) é filla de pescadores e creceu ao carón do mar, sen embargo, sempre se sentiu atraída pola montaña e polo rural. Tamén pola súa firme convicción a prol da soberanía alimentaria, un modelo de producción e consumo que a levou a dar pasos na liña de conseguir un proxecto de vida como o que agora ten diante dos seus ollos: un futuro no rural alaricano, onde traballa como pastora no Ecoespazo do Rexo e xunto á súa parella, Héctor, con quen madura a idea de sumarse á cada vez máis longa lista de produtores que desenvolven neste municipio as súas hortas ecolóxicas e produtos sustentables e respectuosos co medio ambiente e os animais. Manola estudou un ciclo de Xestión Forestal e Conservación do Medio Natural e, facendo caso ao seu desexo persoal de vivir e traballar no campo, non dubidou ao rematalo en coller a súa mochila e vivir diferentes experiencias vencelladas a este modo de vida: dende Porto do Son, onde participou no proxecto Xestas, pasando polo voluntariado en granxas do norte de España e ata chegar a Euskadi. Alí comezou a traballar na queixería de Aldabazahar, en Tolosa, onde rematou por facer o certificado de profesionalidade de Maestra Queixeira. Posteriormente exerceu como tal en Behieko, en Olaberría. "En Euskadi están moi avanzados neste senso, por exemplo, teñen un centro tecnolóxico onde ti como produtor podes facer as túas probas sexas apicultor ou te dediques aos produtos en fresco ou conservas. Se tes a túa materia prima podes ir alí a elaborar", explica Manola. A morriña trouxo de volta a esta ribeirense a Galicia, xunto á súa parella, Héctor, de Valladolid. "Agora con un pouco máis de experiencia e de anos decidimos intentar desenvolver o noso traballo en Allariz, que está a medio camiño entre Valladolid e Ribeira", explica Manola. "Aquí coñecemos diferentes proxectos da xente que vai ao Mercado da Reserva e gustounos que non houbera eucaliptos. Chamamos a un montón de portas comentando a nosa idea de instalarnos no rural. Dende o Concello nos puxeron en contacto co Rexo", engade Manola, quen recoñece que, xunto a Héctor, quere iniciar o seu propio proxecto, pero que "ao principio é moi importante observar e coñecer o sitio. Asentarnos e ter un traballo". Manola lembra as dificultades que atravesou coa súa parella para poder conseguir un aluguer no rural, antes de que polo "boca a boca" accedesen a una vivenda en Santo Estevo: "Foi o noso gran problema, aquí é súper difícil o acceso á vivenda. Sabemos que hai moitas casas vacías en Ourense e sorprendeunos que aquí non houbera nigún banco de vivendas; de feito, sempre pensabamos que ía a ser máis complicado conseguir un traballo e foi ao contrario". O traballo diario No seu día a día, Manola coida das ovellas do Rexo e organiza os ordeños. Neste tempo tamén impartiu cursos sobre queixería ou elaboración de cervexas artesanais, xunto a Héctor, que tamén realiza visitas guiadas ao Ecoespazo. "Gústanme todos os saberes tradicionais, non é algo que me veña de familia, pero creo que é o meu camiño e creo na soberanía alimentaria. Con todo o que está pasando co cambio climático e toda esta locura industrial, eu creo noutro modelo de vida, no local", asegura Manola. "Para min é moi importante saber de onde vén todo, que consumimos... Sempre o tiven moi claro e me sinto feliz así. Sinto que estou sempre aprendendo", engade Manola, quen lamenta que este tipo de proxectos non estean o suficientemente valorados, en xeral, polas administracións. "A nós nos move a ilusión. Este é un traballo no que ninguén che regala nada, pero estamos moi convencidos deste modo de vida diferente".