Pola escrita non distinguimos se un é de Buenos Aires, Sevilla ou de Madrid. Ou de Londres ou Texas. Pero pola fala si. Ou sexa, as normas de escrita son para termos códigos únicos para a escribir -máxime no mundo das computadoras- pero iso non ten que entrar en competencia coa fala viva de cada lugar. Daquela, falemos cada un o que teña nas raíces.
Digamos pró, irmau, us ladrós, il, istes, etc. etc. De aprenderen os rapaces galego só nas escolas poderían chegar a pensar que na casa falan mal, e deben saber que a lingua dos vellos da casa é a auténtica, enxebre. E eles pódena “peneirar” algo, que para iso estudan, pero máis nada. A autenticidade da lingua ten que ver máis con idade que con estudos. Valoremos a fala tradicional.
