Fútbol sala femenino

Ana Rivera: "En Madrid, o 20 de mes, xa estaba sen diñeiro"

asdfsdfsdfsdffffff_result
photo_camera Ana Rivera trata de golpear la pelota en un duelo de Copa Galicia con el Poio Pescamar.
La jugadora verinense del Poio ha sido convocada por la selección española absoluta de fútbol sala

Si sus planes iniciales se hubieran cumplido, Ana Rivera estaría ahora estudiando el último curso de Historia en Canarias gracias a una beca ya concedida, tras dejar temporalmente el fútbol sala. Pero su deporte no lo iba a poner tan fácil. Un par de ofertas obligaron a la jugadora verinense a reconsiderar su futuro. Tanto que acabó firmando por el Poio. Tanto que ha vuelto a ser convocada para jugar con la selección española absoluta dos amistosos ante Portugal (del 29 de septiembre al 3 de octubre). Todo pasa por algo.

"Tampouco o agardaba, pero moi contenta pola convocatoria, ainda que chegase debido á lesión dunha compañeira. Chamoume Juanjo, o presidente do Poio. Xusto saín do ximnasio e tiña moitas chamadas perdidas, moitas mensaxes e dixen 'aquí algo pasou'. Estou ilusionada por poder aproveitar esta oportunidade. O pasado ano fixen unha boa liga en Alcorcón e isto é o froito ao traballo realizado", destaca Rivera.

La concentración en Huelva y la ocasión de saltar a la pista ante el combinado luso suponen una ilusión para la jugadora de Verín.Pero su historia va más allá de un regreso internacional. Ya tiene experiencia con La Roja. Lo curioso es que llega tras estar a punto de dejar el fútbol sala, por lo menos, un tiempo. "Eu tiña pensado marchar este ano a estudiar a Canarias. O pasado ano en Alcorcón foi duro, entrenando moito e estudando moito e tiña pensado deixar o fútbol sala. Pero ao final sairon un par de boas ofertas e decidín seguir xogando. Estaba saturada e o ía a deixar. Non me compensaba polo que recibía".


Ilusión intacta


Porque la llama del fútbol sala sigue dentro. No era una cuestión deportiva, era un tema vital. "Non era que non tivera gañas de xogar. Pero é que a miña vida era sete horas na facultade e sete no pavillón, porque adestraba a moitos equipos de base do Alcorcón. E non chegaba a 500 euros. Non é unha historia moi poética, é a realidade. Madrid non era para min. O día 20 do mes xa non tiña diñeiro, estando todo o día traballando. Tiña que cambiar".

Dosis de realidad. Pero antes de subirse al avión, casi literalmente, el teléfono sonó."Cruzouse unha oferta de Zaragoza primeiro. E xusto ía decir que 'sí' unha mañá e chamoume o Poio. Explicáronme o proxecto, creo que era mellor o do Zaragoza, estou ao carón de casa, podo falar galego tódolos días... E non houbo dúbidas. Fun a última en incorporarme e as miñas compañeiras quedaron sorprendidas", recuerda la verinense.


Dedicación exclusiva


Ahora, Rivera está integrada en la dinámica del equipo pontevedrés. Un día a día que se adapta más a sus necesidades. "En Poio adestro tódolos días. O equipo é moito máis compacto. Case todo o mundo adícase en exclusiva ao fútbol sala. En Alcorcón era distinto e notabao. En Poio penso exclusivamente no deporte e na historia. E estou intentando aproveitar esta oportunidade. Se as cousas pasan, é por algo".

Con el equipo pontevedrés, dos jornadas ligueras disputadas, con una derrota ante el todopoderoso Burela y un contundente triunfo ante su exequipo, el Alcorcón. Tiempo que comparte con su otra misión: finalizar la carrera de Historia. Y es que la formación siempre ha sido una prioridad para Ana Rivera. En su etapa en el Ourense Envialia, sacó adelante los estudios de Empresa.

Y en el horizonte, dos viajes con destino Ourense, que siempre son especiales. "Eu son do Envialia de toda a vida. Supoño que algún día volverei a xogar ahí. Gústame ir a Ourense. Os meus amigos están alí, os compañeiros de carrera tamén, os meus país en Verín... Sempre está xenial xogar contra Marta, Vane Barberá, Sara Moreno... Volver a Ourense sempre está ben".

Antes, Rivera está dispuesta aprovechar la oportunidad que le ha permitido regresar a La Roja. Meses de cambios para Ana Rivera. Lo que parecía seguro quedó anulado. Y parece que para bien. Más relajada, más feliz y la pasión deportiva intacta.

Te puede interesar