Enid Blyton for ever

Ocupei parte o verán en revisitar a Enid Blyton, leitura decisiva nos meus anos de xazmíns preadolescentes, logo virían as rosas bravas da adolescencia con outras, moitas, urxencias leitoras. E poisque na casa familiar ficaban vellos libros da Blyton entrei neles con curiosidade, a que lle din traspasado a miña afillada, Ada, 12 anos como unha dúcia de caraveis. E lin libros dos “Sete”, e das series “Misterios”, a que encabeza Fatty, tan mestre nos disfraces como o primeiro Mortadelo, e a que ten como cerne a Nabé, coa sua mona “Miranda”. E, xa postos, din en ler un tomo do internado Santa Clara, o das xemelgas O´Sullivan. Leitura lixeira a de Blyton, mais agradecida, integrada sempre por grupos de rapazolos, acompañados desa institución británica que é o animal de compaña, mascota dinlles hoxe. Que si en “Aventuras”, o meu primeiro Blyton, xa saben, Jack, Lucy, Jorge, Lucy, sigo a traducción española, tantas veces de Peraire del Molino, traductor tamén, non sempre afortunado, de Agatha Christie, era o loro “Kiki”, as máis das veces veñen sendo cans, “Buster”, “Ciclón” ou a xa citada, e shakesperiana no nome, “Miranda”. Toda esta cativallada, non é cousa de enumeralos, adoitan atopar sucesos “soft”, digamos, con delincuentes borrosos, e a colaboración de policías ou axentes secretos, que teñen moito camiño despexado por mor da intervención dos rapaces. Simpática a presencia de “bobbies” sumamente ineficaces, cal Mr. Goon, groso de máis e torpísimo á hora dos camuflaxes. Chamativas resultan igualmente as comelladas que se aplican os rapaces. Confirmando o mal que daquela comían os británicos. Dieta impensable para hoxe, cal certos aspectos como o sexismo e o racismo, din os apóstolos do neopuritanismo, esquecendo que Jorgina é toda unha abandeirada do LGTB; que levaron pulir as novas edicións de Enid Blyton. Porque a dama da novela preadolescente británica, traducida a cen idiomas, cando menos, segue nas librerías. Con outras ilustracións; eu prefiro as vellas, nin sequera as intermedias, son un clásico. Enid Blyton, tan prolífica, morreu non moi vella, en 1968 , nacera en 1897, sombra de sombras do Alzheimer, mentres na rúa boureaba o Maio do 68. Outra historia.