Un amor da Raia que naceu entre o futbolín de Tourem

Arminda André Alves, natural de Lisboa, coñeceu a Primitivo González Vázquez, de Calvos de Randín, en 1995. Ela pasaba o verán en Tourem (Portugal), a aldea dos seus pais e moi próxima ao municipio de Calvos, onde veciños dun e doutro lado da raia fan vida en común. Casaron en 1997. "Da miña xeración fun eu sola a que casou cun español, nunca pensei! Pero antes xa había unha muller na aldea que tamén tiña marido portugués. Agora son moitisímas as parellas entre portugueses e ourensáns. Facemos moita vida en común, é algo normal", conta Arminda André Alves. Esta veciña de Calvos de Randín vivía en Lisboa cando coñeceu a Primitivo, que era de Ourense pero residía en Barcelona. Volvían cada verán as súas respectivas aldeas. "Eu viña tódolos anos a Tourem porque meus pais son de este pobo. Botabamos aquí todo o mes de agosto e íamonos. En 1995, xusto o ano que acaba a carreira universitaria, con 23 anos, vin de vacacións e conocino no bar de Tourem tomando un café. Empezamos a xogar ao futbolín e cada día el viña ao pobo. Tiñamos un grupo de 15 ou 20 amigos sentados arredor das mesas e el empezou a vir a sentarse no grupo. Púñase sempre detrás de min como dicindo que quería pertencer ao grupo! Vas falando e empezamos a tontear. Pero claro... Agosto terminase e eu volvo para Lisboa e el para Barcelona!", relata Arminda sobre os inicios da súa historia. Aquilo non quedou nun amor de verán. "El chamabame sempre e dicíame que tiñamos que estar xuntos e ser mozos. Tamén nos escribiamos cartas. Ao ano seguinte volvín de vacacións e díxome definitivamente que quería estar comigo. Comezamos a saír todo o mes de agosto, coñecéndonos. Pero o verán tamén se acababa e el seguiu chamándome durante todo o ano. Chegou a ir a Lisboa a falar con meu pai, quedou flipando!", Cada un tiña a súa vida, en Lisboa e Barcelona, cando decidiron que era moi difícil levar unha relación a distancia. "No mes de xuño díxome: Ou nos casamos ou arruinamos", di Arminda. Ela xa empezara a dar clases en Lisboa, xa tiña a súa vida e as súas amizades na súa cidade de orixe. Pero...O amor é o amor. "Nunca imaxinei que ía casar cun español. Teño tamén un primo que casou cunha galega de Guntumil (Muíños). Pensei en que se tan namorada estaba, pois si... Casamos. E xa levamos 23 anos xuntos", explica en perfecto galego. A súa historia é un exemplo máis dos centos de amores e amizades que xurden na raia. "Os de Randín sempre estamos en Tourem e os de Tourem en Randín. Andamos mezclados, con amigos nos dous pobos. A xente xúntase para traballar, hai moito espírito de axuda", recoñece esta portuguesa residente en Randín. Na igrexa deste concello ourensá casou. Eso sí, a festa en Tourem. As historias repítense cada ano, con amores de fronteira que sobreviven ao verán.