Ana Barrios: "Esta pandemia deixou moito no tinteiro e non imos estar calados"

Naceu en Ponferrada pero chegou a Ourense en 1985 e está en Comisión Obreiras desde 1992. Síntese ourensá “polos catro costados”. Ana Barrios regresa á secretaría xeral de Comisións Obreiras en Ourense logo dunha paréntese de catro anos. “É a primeira vez que houbo dúas candidaturas, pero non hai nin vencedores nin vencidos, todos estamos no mesmo barco, saímos fortalecidos”. ¿Por que decidiu regresar? Nunca me fun. Sempre estiven no sindicato e a volta foi por un acordo da maioría dos sectores. Non hai nin vencedores nin vencidos. Somos todos compañeiros, unha organización democrática e hoxe estamos todos no mesmo barco para defender os dereitos dos traballadores, que é o que nos une. Marchou logo de estar oito anos loitando contra os efectos da crise de 2008. A de agora será peor? Estiven nunha época da profunda crise, na que tivemos tres folgas xerais. A crise que nos espera tamén vai ser moi profunda. Esta crise sanitaria vai ter consecuencias laborais moi prexudiciais. E CCOO saíu reforzada esta semana para afrontar todos estes problemas que van vir. Que urxencias ten o noso mercado laboral? A clave está en que pasará o día 31 de maio cos ERTE, que ata agora serviron para soster esa sangría de desemprego. Iso é o primeiro que nos preocupa. Temos claro que veñen tempos difíciles para o emprego e imos ter que loitar moito por defender os traballadores. Ademais, nunha terra como a nosa na que, desafortunadamente, e dígoo porque foi o máis castigado, depende do sector servizos. Temos que estar preparados para o que vai vir. O outro día CC.OO. e UGT saían as rúas co lema de “agora si toca”. É hora de volver pisar a rúa? Este tempo estivemos operativos exactamente igual, defendendo os traballadores, non na rúa evidentemente. Agora que si podemos empezar a saír de novo, non teño ningunha dúbida de que se fará. Hai cousas moi importantes que quedaron no tinteiro pola pandemia. Sobre todo, é urxente derrogar a reforma laboral e é imprescindible a suba do salario mínimo para recuperar a economía dos traballadores. Xa se está empezando a falar de cousas estrañas como o das pensións, que polo pouco que coñecemos, ten pinta de ser un modelo un pouco perverso. Os sindicatos estaremos pendentes, sempre en pirmeira fila. Ás veces dá a impresión de que con este goberno de esquerdas son un pouco máis condescendentes. Non é certo. Xa volvemos estar na rúa e non estivemos antes polas medidas sanitarias. Non imos estar calados porque estea este goberno. Derrogación da reforma laboral, suba do salario mínimo e acabar coa precariedade. É a nosa esencia, estea o goberno que estea. Hai máis feeling tendo a galega Yolanda Díaz como ministra de Traballo? O talante pare negociar é distinto, é algo que se ve. Leva sete grandes acordos. Negociar e chegar a acordos é o que nós buscamos. A nivel Ourense, vese capaz de chegar a grandes acordos? Ourense ten unha crise moi grande que se vén prolongando desde 2008. A nosa intención é tentar chegar a un gran pacto con todas as organizacións da provincia para sacala adiante. Cómpre unha mesa de diálogo na que entre todos tiremos desta terra. Cada vez a economía é máis precaria. Non hai industria, un dos motores que tira das economías, e estamos baseados nun sector servizos moicastigado. As perspectivas non son boas. Hai que facer algo. Que lle parecen palabras como as do alcalde de Ourense cargando contra os horarios dos funcionarios? Os funcionarios fan o traballo que teñen que facer, que é servir á cidadanía. Para o que el dixo hai un comité de empresa cunha representación sindical onde se teñen que falar as discrepancias