Lucha contra el coronavirus

“Para os maiores, unha videochamada vale moito"

Breogán Carballo, enfundando en su epi para hablar con los pacientes.
photo_camera Breogán Carballo, enfundando en su epi para hablar con los pacientes.
El ourensano Breogán Carballo ejerce de voluntario en el CHUS

El joven ourensano Breogán Carballo Álvarez, estudiante de 3º de Enfermería en la Universidade de Santiago de Compostela (USC),fue  el primer voluntario en apuntarse a Higea, un proyecto de humanización de la Cátedra de Cronicidad que arrancó el pasado 22 de diciembre en el Hospital Clínico Universitario de Santiago de Compostela.

Los ingresados con coronavirus, especialmente personas mayores y ajenas al uso de nuevas tecnologías, se están enfrentando durante esta pandemia al problema de la soledad y el aislamiento de sus familias. 

Ahí apareció el papel de Breogan, que junto a otros 21 voluntarios  estudiantes de Medicina y Enfermería ejercen esa labor de puente, ayudándolos a realizar videollamadas y, en los casos en que no es posible, hablando con ellos. Antes, recibieron un curso de comunicación eficaz, para maximizar su trabajo. 

Posible extensión

Higea,iniciativa que esperan extender a otros hospitales en caso de una cuarta ola, "ayuda a cuidar y curar", como dijo el conselleiro de Sanidade, Julio García Comesaña.  Breogán lo sabe bien. Son dos horas al día, con llamadas de 10 minutos por paciente. Todos lo agradecen. "Agora estamos indo tres ao día, porque a incidencia baixou", explica.

"Cando chegamos cada día, falamos  co persoal de Enfermería para ver cantos hai, cantos se deron de alta... Poñemos os epis e entramos nas habitación co móbil que nos deu a Cátedra", explica este futuro enfermero ourensano. Primero hablan un poco con los pacientes y los invitan a hablar con la familia. "A maioría son pacientes maiores, non familiarizado coas videochamadas. E cando estás dúas semanas ingresado, agradeces ver aos teus".

Algunos no tienen móvil, otros no tiene fuerzas para manejarlo... "Somos un intermediario e tamén un soporte, porque suxeitas o teléfono para que falen", subraya este voluntario. No suele meterse en la conversación. "Algunha vez diírixense a min, ensínanme o can ou fanme algunha pregunta. Ademais, polas consecuencias do covid, ás veces si que teño que meterme na conversa, porque o aciente afógase, e intento que fale máis a familia ". 

 Momentos más complicados

La experiencia es muy positiva, aunque  hay momentos complicados. "Como cando che preguntan como está, se xa temos resultado da PCR... Eu non lles pode responder a iso". También, cuando son remiso a hablar.  "Hai pacientes cansos e que non queren falar coa familia, porque ás veces póñense todos a chorar. Aí toca animalos, dicirlle que van ser cinco minutos e que lle vai vir ben a todos. Se inda así non queren, quedamos un pouco falando nós con eles, á fin, estamos para iso". 

Te puede interesar