“Pura serendipia!” Así, como un descubrimento inesperado que se produce cando se está na procura de algo diferente
“Pura serendipia!” Así, como un descubrimento inesperado que se produce cando se está na procura de algo diferente, asegura o docente e investigador da Facultade de Filoloxía e Tradución da Universidade de Vigo Anxo Fernández que naceu Icoti, unha base de datos e colección material composta por documentos e representacións iconográficas centrada na creación da imaxe pública da persoa tradutora ou intérprete. Transcorrida máis dunha década desde aquel día no que Anxo Fernández, interesado na investigación dos modos en que a muller foi accedendo aos oficios da tradución, mercou unha postal dun intérprete árabe, Icoti foi sumando pezas ata acadar as máis de 300 actuais, o que a converte nunha colección única no mundo “dedicada específica e extensivamente á iconografía de tradutores e intérpretes”, explica o docente e investigador.
Fotografías, fotografías estereoscópicas, telefotografías, diapositivas, negativos, placas de vidro, copias por contacto, páxinas de xornal, sobres, selos, postais, cartas, traducións xuradas, exemplares de leis, intérpretes de peto, insignias civís e militares, libros, dispositivos de tradución, un uniforme, algún xogo e brazaletes, integran a colección, que inclúe pezas que van do ano 1793 ata 1970. “O núcleo central, non obstante, componse de postais, fotografías e gravados de prensa dos anos 1870 aos anos 1920”, explica Anxo Fernández, que asegura centrar o seu interese en publicacións dos séculos XIX-XX “que conteñen filóns, principalmente en lingua francesa. O que máis me interesa son os debuxos editados en forma de gravados na prensa, porque veñen acompañados de artigos, atópanse variantes noutros medios, son representación dunha calidade a miúdo moi alta, son duradeiros e seguen a ser materiais relativamente económicos porque son escasamente valorados”.
Ás máis de 300 pezas que integran a día de hoxe Icoti, cómpre engadir toda a documentación anexa sobre cada un dos elementos que conforman a colección, documentación que en parte tamén se compón de pezas orixinais. Así, por exemplo, para contextualizar a aparición de tradutores xurados nos límites de París en gravados de prensa sobre a guerra francoprusiana de 1870 “é necesario dispoñer como mínimo dun abano representativo de gravados sobre os usos sociais nos límites de París nesa mesma época”, explica o docente, que nalgúns casos completa o cartafol con documentos orixinais ou con simples reproducións, das que extrae a información pertinente.
