Alguén me sussurra, susúrrame ao oído... ás veces durante o día, ás veces pola noite... cando fai calor, pero tamén cando doe o frío... acariña a miña alma, tamén os meus sentidos. Só quere que fale con el, que lle mostre o meu camiño, que lle diga quen son e se teño unha estrela ou un destino...
Ben, ti, que me murmuras ao oído, que acompañas os teus sentimentos cos meus cada lúa... Direiche que non me arrepinto do vivido, que as decisións non me asustan, as que xera o meu instinto.
Tampouco creo na represión e celebro, ós meus anos, todo o que aprendín deles; hoxe brindo pola vida e por todo o que pasou, xa que foi unha boa escola. Brindo polos recordos que se gardaban na miña mente, pola arte, pola música, pola loucura e paixón, polos soños...
Hoxe aplaudo os meus erros e conservo as súas leccións. Pola felicidade dos soños cumpridos. Agora estou intentando descubrir que nome ten o poder de converter este mundo nun país de marabillosas tolemias, xa que pasou moito tempo dende que deixei o que eles chaman o mundo real e perdín o camiño da “cordura”. Faise difícil atopar "cordura" neste mundo trastornado. Pero aínda está alí, todas as noites, a lúa sorríndome e asegurándome que só debo ter paciencia, buscar e esperar...!
