Ao largo da historia da humanidade sempre houbo xuntanzas de comenencia, matrimonios de interese e, sobor de todo, cantidade de negocios que sempre tiveron como obxectivo ter poder e, se é posibel, amasar fortuna. A condición humana maiormente traballa para ter e acadar satisfaccións persoais ou de grupo; mais poucas veces o fai por altruísmo e pensando nos intereses do colectivo. Ise obxectivo queda relegado para outro tipo de entidades que colocan unha serie de principios éticos e mesmo relixiosos por diante dos económicos.
Pois ben, moi perto de nós, na nosa cidade amañouse un matrimonio de intereses composto por dúas organizacións: unha política e outra individual, coa apariencia de política. E nese pacto de intereses so se perseguiu un obxectivo compartido: manter o poder provincial e chegar á alcaldía da cidade. Ou sexa: mandar nun espazo xeográfico en declive moi concreto e satisfacer o ego persoal de quen quería campar na cadeira do concello. Desta maneira, dous inimigos que antes non se aturaban e que se chamaban todas as lindezas habidas, xuntábanse para manter un poder e acceder a outro.
E chegou o intre de facer o primeiro balance anual, polo que comparece o alcalde e os seus para porse a sí mesmo unha nota dun nove. E como xustificación dixo que se atopara cun concello paralizado e noqueado e que el o puxera a camiñar. Evidentemente, esqueceu que el fora o culpabel da paralise. Días despois, o cabeza do grupo que sutenta ó sr. Jácome, ou sexa o do PP, sae dicindo que lle da un aprobado, e afirma que hai que facer cousas tanxibeis que a xente precisa. Tamén di que as grandes obras ás veces pouco ou nada arranxan e que o alcalde e o seu grupo deben ter altura de miras e un proxecto para a cidade.
Estas afirmacións, tan claras e rotundas, veñen a amosar que cada grupo deste goberno ve a realidade dunha maneira moi distinta. E percíbese que discrepan abertamente e que atúranse por pura comenencia. Mais vese que esta xuntanza de intereses non funciona.
Se hai uns meses a concelleira de Infraestruturas dicía que no urbanismo o alcalde nada tiña que dicir, agora sae o cabeza dos populares deixando co cú ó aire ó rexidor. Mentres, cantidade de cidadáns abraiados asistimos a un esperpento que ven a demostrar que os populares, por manter a Deputación e con elo o control da provincia, entregaron á alcaldía a un persoeiro do que sabían de antemán que con el as cousas non irían ben.
A política fai compañeiros de cama sumamente estraños e que non cadran. Desta maneira, día tras día, sae a luz unha mentira por boca dun alcalde que so fala de ocorrencias e ten que tragar sapos e sapos amargos como o das torres na ribeira do Miño. Un alcalde que enche o concello de liberados con soldos estratosféricos que carecen de poder e non son máis que parásitos.
Mais parece que non queda outra. Agora os dous grupos teñen que aturarse, mentres a cidade cae a cachos no desleixo máis absoluto. Estas son as consecuencias deses matrimonios forzados e de comenencia que soamente buscan poder.
