Apelar ós sentimentos sempre deu un bo resultado no campo electoral. Os humanos actuamos moitas veces por impulsos, feito que, en certa medida, contraponse co que se entende por pensar e tomar decisións con racionalidade. Ou sexa: valorando e sopesando pros e contras diante unha determinación importante como a de votar.
Se miramos cara o pasado, lembraremos que, cando o PP gañou as primeiras eleccións nas que se desaloxou do poder da Xunta o bipartito, decatámonos que, daquelas, a campaña basouse en axitar os sentimentos dos electores. Cales foron os elementos determinantes que lle deron o deputado da maioría o PP? Pois, xunto a unha campaña continuada de desprestixio que algún medio escrito fixo, as cadeiras que se mercaron para o despacho de Touriño, o coche do presidente, a foto de Quintana no iate dun empresario galego e o baile do vicepresidente cos maiores. Houbo algún feito racional que discutira propostas políticas ou económicas? Non.
O certo é que os asuntos elexidos, asuntos que logo se engrandeceron na propaganda electoral e nos actos políticos, foron determinantes para acadar o obxectivo da vitoria dos populares: teu un deputado máis. Pois o suposto gasto abusivo e o despilfarro nuns asuntos concretos, fixéronlle moito dano a quen daquela gobernaba. Cal foi a estratexía que se seguiu? Apelar ós sentimentos dun sector pequeno dos electores que actúan por impulsos máis que por racionalidade.
Pois ben, dez anos despois, e con medios técnicos moito mellores cós que daquela había, o perigo nos proceso electoral volve de novo. Xogar cos sentimentos da xente e lanzar bulos nas redes sociais é a estratexia. Quedando moi relegado o debate racional das propostas políticas e económicas. Desta maneira, aparecen temas que chegan o corazón dos cidadáns: España rómpese; é unha traizón ós mortos; maus manchadas de sangue; traidor a España; que os emigrantes nos invaden; mil persoas case foron asesinadas por ETA, tantas como ós eiquí presentes; ou conmigo ou contra min, e un longo etc. Mensaxes que se din coa intención de chegar o sentimento das persoas e axitar os máis fondos anhelos ou pór en cuestión temas básicos como a seguridade das persoas na vida ordinaria.
En fin, esta é a compaña que hoxe temos. Estás son a ristras de frases meditadas que se lanzan para un consumo rápido que fuxe da racionalidade, pero que axitan a un sector social pouco dado ao pensamento meditado e reflexivo.
Xogar cos sentimentos, marxinando ou agochando as propostas interesadas dos grupos de poder, sempre foi unha habilidade dos grupos conservadores. Grupos que agora repiten con moita insistencia a modo de mantra eses eslogans. Saben que lles poden dar o éxito. Nestas campañas onde se xoga exclusivamente cos sentimentos dos electores, banalízanse, desprestíxinase e radicalízanse os procesos e, en consecuencia, devalúase a democracia.
