Ruído de sabres no Congreso. Ruxerruxe de carraxe nas miñas entrañas. Porque hai seres humanos ós que lles cae grande o de almas humanas. Só lles faltou coller os fusís. Porque non os tiñan alí. Ruído de improperios, de aldraxes nun recanto da nosa sociedade. Non recanto que nos debería representar e... vaia se nos...
Cando Ingmar Bergman realiza “Soños” (1955) aínda non dirixira os filmes que o converterían nun dos directores suecos máis importantes do panorama internacional. Tampouco estaban presentes no seu cine os grandes temas bergmanianos tales coma a morte, o sentido da vida, a existencia de Deus, a culpa e o pecado. Non...
Máis dunha vez teño comentado que vivimos nun lugar privilexiado, principalmente sobre o asunto climatolóxico, pois ás veces, no mesmo día, chove, sae sol, saragana, núbrase, xea e ata queren caer folerpas de neve. Pois, moitas veces, a sociedade galega é coma o tempo climatolóxico; tan ben matamos por un marco ou...
Día das Letras Galegas. Tarde nubrada. Ás veces caen pingas de auga sobre a terra mollada. O silencio ante o ordenador quedou rachado pola música de Ialma e, agora, pola de Xestreu e, máis tarde, pola de Guadi Galego. Hoxe toca todo en galego... a escritura, a música, a fala. Tarde silenciosa baixo uns grises...
Hai xente do cine que nos asombra, non só polo seu traballo cinematográfico, que tamén, senón polo seu traballo social. Houbo un actor español que a principios dos noventa deixou practicamente o cine para marchar a residir a Tarifa (Cádiz), cidade na que impulsou e dirixiu a Aula Municipal de Teatro, coa que lle...
Son as doce e media da noite e teño ganas de importunar. Quero analizar a estrutura dun marco sobre a marxe esquerda da leira de Zaqueo Ostras Embrose, a que linda coa horta de Xacinta Flor Piolla. O marco, segundo os datos que proceden duns papeis que ten O Sacho, é dicir, Zaqueo, é de granito puro duns 90...
Xa sei que é repetirme o de falar unha semana máis da Liga de Campións, pero... doeume tanto o do Ajax! Moito máis que a eliminación do Barcelona, e por moito que quixese que pasase este á final. Sufrín horrores vendo o Ajax-Tottenham. Os holandeses pecaron de inocentes. Normal, eran e son rapaces. Xa llo dixera ó...
Non che sei dicir se o protagonista dun conto debería morrer ou non ó final do mesmo. Estou cansado de que os protagonistas sempre leven as de ganar. Claro que a culpa é do autor. Aínda que, tamén poderían revelarse algunha vez os personaxes, digo eu. Sería bonito ver ós personaxes das novelas andar na procura dos...
Xacobe Hebraico Segundo era avogado. Pero tiña fama de avogado da lareira ou avogado de cagar entre o millo. Porque dicía que defendía ós pobre, e non sabía distinguir entre pobres e ricos. Xacobe Hebraico era fillo dunha humilde familia de labregos que tan axiña como chegou á universidade esqueceuse de onde...
Vin tanta ansiedade nos ollos, nos xestos e, principalmente nas palabras dos meus fillos cada vez que falaban da película “Vingadores: Endgame” (2019) que optei por acompañalos e a ver que acontecía. Pero, iso si, fun desde un primeiro momento coa mosca na orella. E iso que me gustan as películas da Marvel, as...
Rematada xa toda a chafallada política das eleccións (os pactos para formar goberno seguro que esperarán a que finalicen as municipais) e mentres uns lamben as feridas e os outros bailan sobre as tumbas daqueles, un servidor desconecta duns e doutros para falar de fútbol e do que cadre. Sen se queixar, por favor,...
Oser humano é torto. É torto por natureza. E porco. E nugallán. E desinteresado. Levo uns días fixándome no aparcadoiro do Mercadona de A Valenzá e a xente deixa os carriños que usou para apañar a compra como lles dá a gana. Si, porque agora temos a vantaxe de que non lles puxeron as famosas cadeas de enganche e...
O serbio Emir Kusturica realizou con “A vida é un milagre” (2004) unha obra que non se aparta o máis mínimo de aquilo ó que nos ten acostumados este peculiar cineasta. Con este filme retoma o seu universo de personaxes ó borde da loucura, cunha afección desmedida polo caos, a algarada, a festa, o barullo, a...
Tal como está hoxe o fútbol son partidario do VAR. Pero este tamén ten fallos. Acabo de ver un fallo do VAR. Para ser fallo deste, primeiro tivo que fallar tamén o árbitro. Fallaron os dous. Partido Real Sociedade-Xefate. Minuto 72, creo. Penalti a favor do Xetafe que o árbitro non ve. Mata (o xogador do Xetafe ó...
Pechei os ollos e non vin nada. Para ver, o lóxico é ter os ollos abertos. Tamén é verdade que algúns, ou moitos, aínda que os teñan ben abertos non ven un burro ós tres pasos. Tamén é certo que, hoxe, é complicado ver burros. Xa non hai os que había. Agora xa non hai moitas cousas que había antes. Antes, por...
Dous debates políticos polas televisións. Non vin ningún. E xa podían celebrar un cento deles, que seguiría sen ver ningún. Eses catro candidatos non me representan. Polo que, por moito que os vise, non me convencerían. Porque xa teñen falado moitas veces e teñen ordenado outras tantas e aquí sigo, a velas vir. Se...
Écerto que a actriz María Victoria Bilbao-Goyoaga Álvarez (que non é outra que Mariví Bilbao) fíxose realmente famosa grazas ós seus personaxes das series “Aquí non hai quen viva” e “A que se aveciña”; pero Mariví Bilbao fíxose actriz no teatro, como penso que se fai un que queira presumir de actor ó grande. Para...
Coincidencias da vida. Xusto ó día seguinte de acabar de ler un libriño titulado “Sombra tendida”, de Julio López Cid, a familia e algúns amigos realizáronlle ó autor do mesmo unha pequena homenaxe (morto hai uns meses) no Liceo de Ourense. Por que non ir? E fun. Ademais, creo que é á primeira homenaxe á que teño...
Eu daría a miña vida, non por Roberto Carlos, senón pola levitación dun soño, ou polo voo dunha rula. O voo dunha rula sempre nos leva por esas corredoiras que se enchen de sentimentos entre portelo e portelo. Hai rulas que voan con tanta elegancia que non queda outra que amalas. Si, así de sinxelo. E de bonito. Eu...
Sempre intento sacar á palestra boas novas sobre Baños de Molgas, pero entendo que, ás veces, non queda outra que contar tamén o revés do meu concello, o polo negativo dun desexo, dos meus desexos, é dicir, o clixé ou anverso dun personaxe molgués. Tal personaxe, Francisco Movilla, estaba de recluso no penal ou...
