Coido que o silencio dunha laverca semella bastante ó ruxerruxe dun sapoconcho á velocidade de Usaín Bolt ou de Carl Lewis. Tamén o ergutío dun mozo que está no alto do Outeiro do Corno baixa mansiño por Entreloríos e o Alto da Pitediña para que alguén, calquera veciño de Baños de Molgas, o escoite desde a carreira...
Hai certos personaxes da Marvel que empezan a cansar. Por exemplo, Spiderman. Entre tantos regresos, novos comenzos, voltas e reviravoltas ó pasado case é normal que o espectador, eu, me perda un chisco polas idas e vidas do home araña. Logo, para máis aquel, tamén asoma polas películas do Capitán América e polas...
Fabricio Artellás quería ir pola beirarrúa esquerda da Valenzá, pero daba o sol. O fillo da Carracha colleu entón pola beirarrúa dereita, pola que daba a sombra. O fillo do Alacrán era listo. Porque el ben vía, ben notaba que a calor era suprema, extraordinaria. Como Fabricio sempre tivo algo de esaxerado, tamén...
Sabemos que as guerras adoitan inicialas os políticos, pero quen realmente paga a desfeita é o pobo. Polo que axiña, o pobo, iniciada esta, empeza a actuar. Segundo contan as crónicas, alá polo 12 de agosto de 1936, ós pouco días de iniciadas as hostilidades, unha comisión de señoras e señoritas de Baños de Molgas...
Pintor, que pintas con amor. Con amor? Odio pintar a casa! Sempre o odiei. E non polo mero feito de pintar (total só é darlle co rolete para arriba e para abaixo, máis ou menos), senón polo que hai que facer antes. Polos obxectos que hai que retirar. Polos mobles que hai que mover. Polas lámpadas que hai que quitar...
Sentado na terraza dunha cafetaría, á sombra. É dicir, que estou na gloria. Logo, para máis aquel, cóbranme polo café o mesmo que se o tomase na barra. Logo, para máis inri, sérvenmo. Digo isto porque, nesa semana que andei por certas zonas de Burgos e Soria quedei alucinado co asunto da hostalaría, máis en...
Aínda que queira non podo falar do Goberno porque, no momento de escribir este Recuncho, aínda non hai nada de nada. Semella que, ó final, si se vai formar; pero ó mellor aínda os flocos e contraflocos dos pactos mandan todo ó garete. Así é que vou falar de algo que non me traizoa nunca. Porque cada vez que miro...
O día que se parou o mundo, eu estaba nunha pompa de xabón. Todo estaba parado, ata a propia pompa; que me colleu a uns mil metros do chan. Os coches estaban parados, a xente estaba quieta, os paxaros e avións pairando, a auga que caía dos canos das fontes en suspensión. Non había vento. Todo, absolutamente todo...
Segundo a lenda do filme “King Kong” (1933), Merian C. Cooper empezou a idear a historia unha mañá despois de soñar cun gorila xigante que atacaba Nova York. Tamén lle influíu, sen dúbida, a lectura de novelas como “A terra que o mundo esqueceu”, de Edgar Rice Burroughs, e “O mundo perdido”, de Arthur Conan Doyle,...
Pouso a cabeza sobre unha almofada verde e contemplo o azul do ceo. Dun ceo con tres ou catro nubes que se deslizan cara ó sur na busca dunha eternidade que non ten fin. Penso na claridade do día cando está a piques de asomar o luscofusco dunha conciencia diaria, ou semanal. Non a calquera hora hai ceos que debuxan...
Xa o dicía Rubén Blades: “A vida dáche sorpresas...”. Levei unha grande hai poucos días en San Leonardo de Yagüe, na provincia de Soria, cando dando un paseo coa muller, e de casualidade, atopeime coa estación do ferrocarril desa localidade e cuns paneis publicitarios que me deixaron pampo. Tanto que non me explico...
Xa estamos tan afeitos ós naufraxios das pateras que empezamos a pasar un pouco das noticias, das pequenas novas que saen nos xornais, porque, tamén é verdade, que cada vez ocupan menos espazo, menos liñas nas súas páxinas. Por exemplo, hai xa algúns días, en Túnez, naufragou unha patera con 81 desaparecidos e,...
Contan as crónicas que Edmundo Vitoria, o fillo do Marañas e da Mañosa, quería ser carpinteiro, pero tiña un problema moi grande: que non sabía distinguir unha madeira doutra. Custáballe saber cal era o bidueiro e cal o chopo, ou cal o carballo e cal o castiñeiro. A este só o distinguía polos ourizos das castañas,...
Benvidos ó mundo da fantasía no que a distancia vai de aquí ata alá e volta a empezar. Porque todo o que vai, vén; todo o que entra, sae; todo o que sobe, baixa. Benvidos ó mundo da fantasía no que Vangelis navega pola melancolía de “Blade Runner” e Harrison Ford vai á caza e captura do replicante Roy, que deixa...
Son un sentimental. E coa idade, cada vez son máis sentimental. Axiña me emociono. Acabo de facelo vendo o partido de baloncesto feminino entre España e Francia. Vendo a final do Eurobasket. Emocioneime, por suposto, no remate do mesmo. Xa incluso dous minutos antes, e como vía que a vitoria non se podía escapar,...
Cando o día 11 de abril de 2013 Jonathan Winters faleceu na súa casa de California, deixou tras de si a miles de cómicos fundidos por un tempo. Comediante posuidor dunha enerxía imprevisible e cunha carreira profesional de máis de medio século ás súas costas, dedicou a súa vida a facer rir á xente. Para a maioría...
É complicado resumir ou destacar algo da semana pasada porque, politicamente, estamos coas mesmas, é dicir, sen goberno e con pactos e contrapactos nos concellos e Deputacións de toda España. Logo, para máis aquel, tamén seguimos coas distribucións das áreas dos concellos, coas dedicacións exclusivas e, faltaría...
Busco de aquí e atopo por alá. A vida non nos leva sempre por regos dereitos. De cando en vez un latexo non soa e collemos medo. Busco a Duke Ellington e asoma nos meus arquivos Coleman Hawkins. É igual; os dous xuntos soan divinamente. Busco andoriñas voando por entre as rúas de Baños de Molgas e, non obstante,...
Lin no libro “El último barco”, do galego Domingo Villar, unha frase que lle soltaba un personaxe ó inspector Leo Caldas que me mandou de súpeto á infancia e, en concreto, a unha noite da infancia. A frase viña a dicir que “un neno só necesita dúas cousas para ser feliz: a primeira, un can e a segunda é unha nai...
