Opinión

As lacras de hoxe en día

Xa o dicía eu. Que o atentado de Barcelona manteríanos ocupados durante moito tempo, que é o que os terroristas querían. E nós, veña, a darlle pábulo. O sábado houbo unha manifestación que empeza xa a traer cola, algo que se vía vir. Teño dito xa moitas veces que cando nos bombardean cunha noticia, esta acaba cansando. A min xa hai días que me cansou. E recoñezo que desconecto axiña. Aínda que hai veces que case non me queda outra que opinar, porque escoito moitas burradas. Non obstante, controlo. Porque sei que a maioría non estaría de acordo cos meus pareceres. Certo, ó mellor son eu o que erro. Pero non me sae da cabeza que aquelas barrabasadas traen estes bulleiros.

Outra eiva: 36 vítimas por violencia machista no que vai de ano. Non me cansarei de repetilo: levamos o demo dentro. Moitas desas vítimas puideron evitarse. Pero a xustiza, ai a xustiza! E algúns veciños. Quen máis quen menos sabe o que acontece ós seus arredores. E como somos como somos, non queda outra que denunciar. Pero non denunciamos. Logo, pasa o que pasa.

Outra lacra máis: os incendios. Todos os anos o mesmo. E todos os anos seguimos sen tomar medidas; sen apagar os lumes no inverno, sen encher os montes de animais que poidan pastar. Eu alucino cada vez que os grandes políticos asoman polos medios para dicir que son intencionados. Dino de tal maneira coma se descubriran a pólvora. Se 99% son intencionados!. Iso ata o sabe xa un cativo de oito anos. Non tomando as medidas correspondentes en épocas concretas, tamén habería que castigar máis ós pirómanos. Os incendios, hoxe en día, xa case ou sen case están á altura dun crime, dun asasinato.

Última lacra: a seca. Lacra este ano, claro. Porque a cousa xa pasa de castaño escuro. Concellos tomando medidas xa contra o malgasto, contra a dilapidación das augas. E que dicir deses lugares nos que se abastecen as cuadrillas para apagar os lumes; xa non teñen de onde absorber o líquido elemento. Estamos perdidos!, como diría aquel.

Te puede interesar