Busca e encontrarás. Non sempre. Farteime de buscar e non atopei o que buscaba. Buscaba algo. Por unha rúa máis longa que os días de maio e volvín coas mans baleiras. Case fun deica o infinito e máis alá e ese algo brillou pola súa ausencia. Andei un paso detrás doutro, andei un minuto detrás doutro e andei mentres escoitaba un tema musical detrás doutro. E nada de nada. Nada do que eu buscaba, claro. Porque en toda esa rúa que semellaba que non tiña fin, non atopei ese algo.
Cansado xa un pouco, deixei que a imaxinación buscase a maiores algunha outra cousa. Dábame igual o que. Sei que cheguei a buscar corvos que, na cidade, non é que abunden moito. De esguello buscaba matrículas que acabaran en 5, por exemplo. Buscaba recordos na miña memoria que, eses si, asomaban a esgalla, a darlle cun sacho. Por certo, mesmo cheguei a buscar sachos colgados en algún escaparate. Son moito de sachos. Quizais porque sufrín a causa deles. E o masoquismo está nun.
Ó final, o esencial, aquel algo que buscaba non apareceu. Polo que rematei buscando ó propio demo. Que este si axiña asomou. Estaba en min. Xa que empecei a esbardallar a máis non poder. Contra ese algo que non apareceu e contra esa impotencia que me venceu. Seguirei buscando. Noutra rúa máis longa. Seguro que ese algo o atopo na rúa máis curta. Seguro. Case é lei de vida.
