Dúas noites sen ver ningunha película. Non pode ser! Semella que non son eu. Canto sufro, por Deus! Auténtica paixón polo cine. E polo fútbol. E polos libros. E pola música. E pola tinta que deixo caer sobre un papel branco ou cuadriculado. En todo un día consigo facer todo iso. Pero se por calquera motivo me falla algún... é coma se se acabara o mundo. Xa sei que non se acaba. Pero sinto que se acaba. Cada vez estou máis convencido de que os días deberían ter máis de 24 horas. Moitas máis! A ver se así conseguía ocupalas todas. E sen durmir. Para que quero durmir! É tempo perdido! Menos mal que xa durmo pouco. Hoxe ten que rebentar definitivamente o mundo para que eu non vexa unha película. Hoxe si teño unhas cantas para ver. Teño onde escoller. Certo, só verei unha. Realmente é a única que teño sen ver, xa que todas as outras as vin, algunhas incluso varias veces. Resumindo, que estou contento. Porque hoxe, por fin!, vou ver unha película.
