Ó mellor erro na miña apreciación, pero penso que o Entroido xa non é como era. Na maioría dos lugares. Agora véxoo como máis artificial, como máis turístico. Cando eu era rapaz, polos anos 60, vivíanse doutra maneira. Certo que, naqueles tempos, non tiñan a repercusión de agora, porque tampouco lla deixaban ter. É máis, moitas cousas aínda estaban prohibidas. Agora o Entroido baséase practicamente todo el en desfiles e máis desfiles e en tan só a súa última fin de semana.
Nos anos 60, en Baños de Molgas, o fareleiro e o corredoiro eran as dúas ocasións nas que mellor se pasaba. Lembro principalmente aqueles momentos nos que saiamos da escola coma frechas para ir á caza e captura das nenas e poñelas perdidas, ou ben a causa dos farelos ou ben tisnadas con aquel carbón que iamos buscar ás vías do tren. Algúns anos, ante a queixa das rapazas, a mestra, dona Julia, falaba co seu home, o mestre, don Graciliano, para que este demorase algo máis a nosa saída, para así, “as súas nenas”, poder chegar sans e salvas ás súas casas. Outros anos, o mestre, que no fondo era algo revolucionario, dicíalle á súa muller que si, pero á hora da verdade dábanos a orde de pechar os libros e saír xusto no momento no que tamén saían as rapazas. Aí empezaba a feira, a auténtica feira.
Neses anos 60 os disfraces eran practicamente os mesmos para todos e durante todos eses anos, é dicir, a roupa máis vella que houbese nas casas e unha carauta de cartón pintada a man cos tizóns do lume. Non había traxes especiais porque non había cartos e incluso ata creo que nin os habería para vender. Sobre o que entendiamos por felos (boas carautas, bo traxe e as chocas), a nós chegábanos con esa roupa vella e algunhas chocas das vacas. En Baños de Molgas, o auténtico felo desa época era o Salvador de Nocelo, que baixaba os domingos a darlle algunhas cuadas ós veciños e a meterlle medo ós nenos. Lembro esconderme detrás das pernas do meu pai. Agora, repito, adoitamos asistir a eses desfiles nos que pasan ducias de comparsas repartindo caramelos e esquecendo que houbo un tempo no que o Entroido si tiña o seu aquel.
