O outro día falaba dos días do pai, da nai, dos namorados e de case todo o habido e por haber. Hoxe, lendo este xornal, vin que en algún lado falaba do día internacional de..., pero como non lembraba ben de que era, déuseme por buscar na Internet e quedei aparvado ante as conmemoracións que se levan a cabo tan só no día de hoxe. Aí van: Día Internacional da Eliminación da Discriminación Racial, Día Mundial da Síndrome de Down, Día Internacional dos Bosques (este fora o que eu lera), Día Mundial da Poesía, Día Internacional de Nowruz (celebración do equinoccio de primavera). Día Europeo dos Arquivos, e Día Mundial da Marioneta. En tan só un día!
A verdade é que todo iso vén a conto porque, eu, do que realmente quería falar era do día de onte, 20 de marzo, o Día Internacional da Felicidade. No que recomendaban moi encarecidamente que “desconectar de dispositivos e da realidade virtual” seica está entre os factores claves para conseguir ser feliz. Poida que si e ata case aseguro que si. Pero ser feliz tamén se pode conseguir cun simple berro desde o alto dos Castros ou cunha sinxela mirada, dependendo, iso si, a onde se lance. Ser feliz é moi fácil. Agora mesmo eu son feliz; e iso que hai unha tarde espléndida para pasear á beira dunha lagoa e, non obstante, aquí estou, pechado e facendo que fago algo. A verdade é que eu case sempre son feliz: asubiando, cantando, berrando, correndo, sentado, escoitando música (iso sempre), escribindo, vendo películas, soñando, durmindo, tomando café (iso tamén sempre), soñando outra vez. Eu conmemoro felizmente todos dos días. Todos son Os Meus Días.
