Opinión

Pequei de Papaleisón

Tirei de experiencia e pequei de papaleisón. Só a min me pasan estas cousas. Nunca pensei recibir tal desprezo. Simplemente lle dixen ola e torceu o xesto. Incluso me mirou de mala maneira. A min, que ía coa opción de facer un amigo. Como se adoita dicir: saíu a cadela can ou a cousa chosca.

Non obstante, non recuei, non retrocedín. Nin tan sequera o tomei a mal. Era unha das opcións que podía asomar no seu proceder: a do desprezo, a da ignorancia. Sentei á súa beira e esperei un achegamento por parte del, Nada, pouca cousa; simplemente se desprazou un pouco, pero, iso si, mirándome sempre de esguello.

Por esta vez optei por non dicirlle nada. De cando en vez miraba para el e el seguía torcendo o xesto ou mirando pa Cuenca. Ser non era parvo, mais debería intuír ou notar que eu ía en plan de amigo. A experiencia dixérame que sempre saía ben parado, pero con este recoñezo que pequei de pasmón ou de papamoscas. Xa que seguía a mirarme mal e, por veces, púñame o cu.

Pasados uns quince minutos e vendo que o achegamento, que a confianza non avanzaba, non me quedou outra que despedirme cun adeus e sabendo, por suposto, que recibiría outra mala mirada. Efectivamente, o lagarto torceu a cabeza e, o malandrín, ó ver que eu marchaba, el fixo o mesmo. Simplemente me aturara para amolarme.

Te puede interesar