Opinión

Plaxio creativo

Os atrevidos e orixinais irmáns Joel e Ethan Coen acabaron caendo, como tantos outros colegas seus de Estados Unidos, no vicio do plaxio legal, o chamado remake. Pero, xenio e figura, o seu plaxio de “Ladykillers” (2004) está paradoxalmente cheo de orixinalidade, é un plaxio singular, persoalísimo, cheo de graza, de ousadía e de irreverencia, pois nel os Coen fan diabruras cun filme sagrado na tradición da comedia británica, a lendaria “O quinteto da morte”.


Ós burlóns creadores e animadores da pequena factoría Coen encántalles contar historias de xente bruta, torpe, con escasas luces, cando non completamente parvas. Porque parvos perdidos son os poboadores da súa vibrante “Arizona baby”; a xente e a chusma do seu “Sangue fácil” non son precisamente eminencias; o censo de poboadores do seu “Fargo” está cheo de babecos, e por non seguir tirando dun fío sen fin, arredor do gran Lebowski apíñase unha galería de marabillosos fulanos que rozan sen excepción o electroencefalograma plano.


A estas alturas da súa longa carreira, ós irmáns Coen débelles resultar difícil atopar unha reunión de lelos inéditos, porque non hai tipo de necidade humana que non tocaran nin parvo que se escapara do seu reconto de representantes das escasezas de intelixencia que padece o seu país, carencias americanas coas que estes dous iconoclastas vocacionais a teñen tomada. De aí que desen na inefable, truculenta, sublime galería de imbéciles que o americano afincado no cine clásico inglés, Alexander MacKendrick, puxo en marcha na súa fabuloso comedia de 1955 “O quinteto da morte”, a mina que necesitaban para dar marcha en “Ladykillers” a un sexteto de parvos de Mississippi que non ten desperdicio.


E puxeron a un Tom Hanks en vena de gran histrión ó fronte do posto de feira desta vella farsa, que agora toma unha dose de sangue nova grazas a este orixinal plaxio dos Coen, un remake completamente creativo, que pouco ou nada ten que ver cos ordinarios plaxios miméticos e sen a menor graza con que en Hollywood machucan habitualmente vellas películas europeas dignas de mellor sorte.

Te puede interesar