A ver agora que din e que fan aqueles que falan mal dos funcionarios, cando dentro duns meses se presenten, a maioría deles, ás 20.000 prazas que se acaban de convocar para este ano e ás 4.000 para o ano que vén. Porque se presentarán. Moitos deses que badúan, que esbardallan unha e outra vez daranse, agora, labazadas para acadar unha praza e así soster ó país mercando xornais polas mañas e tomando cafés a esgalla, ás moreas. Moita crítica, moita crítica pero seguro que se presentan máis de 100.000. Despois, xa, se aproban, caerán da burra e verán que non todo o mar é peixe, principalmente nos soldos dun simple auxilar administrativo. Sobre o traballo, hai de todo; uns é verdade que rañan un chisco a barriga, pero outros tamén é certo que nin poden respirar. De todo hai na viña do Señor.
Sempre criticando que Galicia tal e que Ourense cal (xa sabedes, o de o cu do mundo e o ollo do cu), cando na realidade, en algunhas cousas, estamos por enriba da media española. Por exemplo, os carburantes. Custan en Galicia un 4% máis que no resto de España. E Ourense lévase a palma. Ai logo! Por fin en algo somos os primeiriños. A ver!, tanta miseria, tanto abandono... e resulta que pagamos o petróleo a prezo de... petróleo! Ufff; moitísimo máis cara có ouro. Para que despois digan que somos uns coitadiños, uns apoucadiños!
O derradeiro parágrafo deste Recuncho vai para os de Xunqueira de Ambía. Este molgués solidarízase completamente coas súas xentes ante a desfeita que levou a cabo o pedrazo do outro día. Sei o que é perder toda unha colleita. Por H ou por B, pola xeada ou pola saragana o labrego sempre é o máis prexudicado nas hecatombes naturais. Agora alguén choutará por aí dicindo: ah, que as tiveran aseguradas... coma se che puxeran fácil asegurar as colleitas. E non lle boto a culpa a ninguén porque se me emperrenchan algúns xefes. Aquí, en Galicia e en España, a culpa sempre foi, é e será do cha-cha-cha. Ánimo, veciños!
