Moitas veces, cando escoitamos declaracións de altos cargos políticos do Estado sobre asuntos que nos afectan grandemente, intuímos, que istes señores ou falan por falar, ou viven noutro mundo e están alleos ós problemas que temos a maioría dos cidadáns. Iso si, sen descartar que ó mellor, despois de ter tanta titulitis e currículo, non sexan tan listos como se pensa, ou pola contra, como están montados no machiño, defenden sempre as posturas do Goberno por moi disparatadas que estas sexan.
O certo é que hai uns días o xefe do Banco de España, falando sobre o poder económico dos pensionistas, soltou aquelo de que moitos teñen vivenda propia. Polo tanto deixou entrever que non se queixen ou, se o prefiren, que paren de chorar. Ben é verdade que logo quixo emendar o disparate animando a facer plans de xubilación. E claro, despois de escoitar tal desafino un pensa que poden acontecer dúas cousas: este señor ou vive no mundo de Yupi ou está falando do que non sabe. Pois se un número importante de pensionistas teñen vivenda en propiedade é porque a pagaron co seu sudor, a herdaron dos seus ou o que sexa, pero o feito de tela xa implica pagar impostos. Polo tanto, todo legal, si ou non?
Seguindo cos disparates destes persoeiros, o ministro Montoro non quedou atrás cando dixo: hai que modernizarse pois o índice ó consumo non pode ser o baremo para medir a revalorización das pensións. Agora, segundo afirmou, a evolución das pensións soamente se medirá en base ó crecemento da economía. E a pregunta está servida: pero a economía do Estado non está medrando máis dun tres por cen dende hai varios anos? Alomenos iso é o que din o Goberno e as estatísticas que manexa.
Cada día que pasa queda máis claro que o goberno de Rajoy camiña co pé cambiado. Está un tanto desnortado polas dúas mobilizacións que lle están a caer enriba. Primeiro a dos pensionistas, onde ten un grande caladeiro de votos. E onde fixo moitas promesas que agora non cumpre. Moito bla bla bla na oposición e agora que? Ben sei que é preciso un grande acordo para manter seguras as pensións do futuro. Pero este Goberno coa súa reforma laboral precarizou todo e soamente trouxo incertidume despois de valeirar a caixa que tiña arriba de 68 mil millóns de euros. Por iso, como vivimos nun estado de dereito, está obrigado a manter estas prestacións e non depauperalas ou diminuilas. A sociedade liberal sen ningún tipo de control económico, carga sobre a maioría social o peso do funcionamento do Estado, e socializa as perdas, mentres non entende de prorratear o reparto da riqueza.
As chamadas de Rajoy a oposición pra que lle dé osíxeno e lle permita aprobar os presupostos son a mostra da precariedade e debilidade dun Goberno ó que se lle abren dúas fendas máis: a dos pensionistas e a da igualdade salarial das mulleres. No primeiro caso, a carta que mandou a ministra resultou ser insultante para a gran maioría dos que cobran unha pensión. E no segundo, a nosa sociedade esixe a máxima igualdade de dereitos e oportunidades, cousa que o Goberno non parece gustarlle moito. Avecíñanse tempos de crise e quen sabe se non de eleccións anticipadas, dado que este Goberno vive arredado da realidade social que soportamos os cidadáns.