Tiven a sorte de nacer nunha cidade que mantivo definidos os seus sinais de identidade dende vello: a Auria romana, medieval ou decimonónica perdura nos seus monumentos e no perfil urbano das súas zonas máis antigas. Tamén no seu nomenclátor urbano que mestura os diferentes nomes de rúas, de etapas ben diferentes. Temos a sorte os ourensáns de gardar o celme da cidade en nomes románticos como rúa da Liberdade, da Primavera ou do Olvido. Antonio Piñeiro, un dos mellores coñecedores da vila de Curros, vén de publicar un interesante folleto sobre a evolución urbana de Celanova e os nomes das súas rúas dende 1840, traballo que non ten desperdicio e no que se dá conta detallada das dificultades que xa dende mediados do XIX tiña bautizar as novas rúas da vila. A dedicada a dona Emilia Pardo Bazán, en vida da escritora, xenerou polémica cos republicanos, mentres que a de Curros Enríquez tivo que agardar ata un ano despois da súa morte.
