“Não sabia por caminho tomar
Mas o vento soprava forte, varria para um lado,
E segui o caminho para onde o vento me soprava nas costas”. (Poemas inconjuntos, Alberto Caeiro).
O Dicionario da Academia Galega define ao pillabán coma “aquel que actúa con astucia e malicia”. Acontece que, ao fronte do goberno do Estado, campa un deses, un pillabán, que unhas veces porfía para defender o indefendible, e outras actúa talmente coma un zamurgo que agocha as súas intencións, mentres fai soprar o vento para onde lle convén.
A propósito da caprichosa reforma da lei electoral que pretende o señor Rajoy –e que tanto afouta ao señor Feijoo- para acoplar a elección dos alcaldes á súa comenencia, resulta que os próceres da Unión Europea non bendicen as artimañas destes paladíns da democracia, para mudar as regras de xogo, sen o consenso dos implicados, cando está a piques de celebrarse un proceso electoral. Resulta que os reis da transparencia esquécense de explicarnos que, case 9 de cada 10 concellos, teñen un alcalde con maioría absoluta na corporación e, no 90 por cento das cidades, goberna a lista máis votada, aplicando o sistema que pretenden tumbar. Resulta, en fin, que os xerifaltes do PP, posuídos de súpeto por unha incurable febre democrática, atragoaríanse sen remedio se tivesen que engulir o xarope de someter á elección da militancia de base os candidatos do seu partido.
Malia este déficit democrático que acaba de detectar o noso insigne presidente, resulta que ninguén demanda tal reforma, agás aqueles que -agora si- ven perigar a maioría absoluta que os sustiña e -agora coma sempre- saben que a cousa vai estar fodida porque ninguén está disposto a pactar con eles. Resulta que o señor Feijoo non quere que o seu partido teña alcalde onde non gañe. Mais o pillabán debería explicarnos que a zorra non apaña as uvas, non por non lle apeteceren, senón porque seica están verdes. Vaia!, algo debe ter o PP para que ninguén queira tratos poselectorais con eles.
Resulta que, no Estado español, o presidente do Goberno, os presidentes autonómicos, os presidentes das deputacións, os presidentes dos consorcios, os presidentes das mancomunidades, son –e seguirán sendo- elixidos mediante votación dos representantes que decidiron, co seu voto, os cidadáns e –ata agora- a eleccións dos alcaldes tamén era cousa dos concelleiros, que gozaban desa atribución.
Ah! O iluso do meu tío Lisardo coida que deberiamos aproveitar a euforia de Rajoy pola rexeneración democrática e animalo a que, mentres o carneiro perde o tempo mirando cara a ovella, mude tamén o que haxa que mudar, para elixir directamente ao xefe do Estado. Iso si, se fose posible, sen discriminar aos candidatos por razóns de sexo ou da cor da sangue.