Moita xente adoita declarar moi oufana ou fachendosamente que colle o touro polos cornos e xa está, non pasa nada, mesmo se adiantan ós acontecementos. Eu collo o burro polo rabo e tampouco pasa nada. Nin me solta unha couce nin se me revolve. É máis, consigo que se ladee de atrás. Nin lle parto o rabo nin me fai recuar nas miñas accións. Non é tan difícil coller o touro polos cornos nin o burro polo rabo. Fagas como fagas, a vide segue.
Se te adiantas ós acontecementos, simplemente que os fas antes, e xa está. O máis seguro é que os terías que facer igual. Ás veces complicámonos moito a vida, buscámoslles tres pés ós gatos, cando sempre tiveron, teñen e terán catro. Algunha excepción haberá, si, pero por accidente.
Coller o burro polo rabo ou o touro polos cornos non vaias pensar que che vai dar moita vantaxe. Ó mellor incluso che pode pasar o que lle aconteceu á lebre coa tartaruga. Moi presumida aquela e moi perseverante esta. O sapoconcho sempre foi moi listo. A mellor proba: que cando se ve en perigo, acocha, acubilla na súa casiña e espera a que as accións, os feitos negativos pasen. A non ser que, pola mala sorte, lle pasa unha roda de carro das vacas por encima. Como lle pasou a unha sendo eu rapaz alá por Sudalomba. Pobre tartaruga.
Coller o touro polos cornos pouco pode solucionar. A vida é moi sinxela, pero sabemos ben que, ó mesmo tempo, é moi complicada. Máis que complicada. O tirar para adiante non se consegue agarrándose dos cornos e dos rabos dalgúns animais. É algo máis complicado. Case é mellor tirarlle da orella a un coello.
