O xuíz Lago Louro fixo un requirimento e puxo como límite o 31 de xaneiro para que se entregasen os informes periciais definitivos
A Audiencia Provincial da Coruña ratificou a desestimación do recurso presentado pola asociación de vítimas do accidente de Angrois Apafas, ao que se adheriron outras acusacións e a defensa do único imputado na causa, o maquinista, no que se pedía practicar actuacións.
Desta forma, este órgano xudicial confirma o auto emitido polo xuíz Andrés Lago Louro, que recolleu a testemuña do caso de mans de Luis Aláez no verán de 2014. Nese escrito xudicial, desestimábase, por agora, practicar novas dilixencias de investigación.
Con data de 5 de febreiro de 2014, a sala presidida por Anxo Pantín Reigada apunta, no seu auto, que na resolución apelada "non se denega a pertinencia de novas dilixencias de investigación, nin tardía ampliación da pericia que se propón", senón que "pospón a decisión sobre tales extremos á avaliación dos informes periciais".
Precisamente, en decembro do ano pasado, o xuíz Lago Louro fixo un requirimento e puxo como límite o 31 de xaneiro para que se entregasen os informes periciais definitivos que faltaban ao respecto do sinistro acontecido o 24 de xullo de 2013, no que faleceron 79 persoas, máis dous pendentes de recoñecer, e no que máis dun centenar resultaron feridas de diversa consideración.
Nos últimos días coñecéronse dous destes informes. Un deles, é o emitido polo enxeñeiro de telecomunicacións, César Mariñas Dávila, e nel conclúese que co sistema de control de velocidades ERTMS instalado e activo como estaba previsto no proxecto inicial da liña Ourense-Santiago, o accidente do Alvia "non se producise".
Pola súa banda, o enxeñeiro industrial José Manuel Lamela avala no seu informe o material rodante, xa que as autorizacións de posta en servizo e de circulación obtidas polos trens 'Alvia S7300', segundo a súa análise, "se axustaron e cumpriron, en todo momento, coas normas reguladoras". Con todo, este experto recomenda a participación "externa" dun organismo de certificación nestes procesos.
MÁIS ARGUMENTOS
No auto, a Audiencia Provincial apunta que "é evidente que o xuíz instrutor conta ou contará de inmediato cos datos que derivan de tales informes periciais" e que, polo tanto, "se atopa en mellor posición (que a sala) para ponderar se as dilixencias propostas son útiles ou non para a investigación".
Deste xeito, o auto conclúe que os recursos "perderon materialmente a súa razón de ser" e incide en que o xuíz instrutor é a quen "corresponde (na normalidade procesual, neste momento) adoptar as decisións sobre a pertinencia das dilixencias de investigación".
