Di un personaxe de “A muller tola”, última novela de Millás que “do primeiro que se quita a xente en tempos de crise é do marisco e da filoloxía”, disciplina das manifestacións relacionadas coa lingua. Cando todos os dereitos cidadáns se están a violaren, cremos que “nos queda a verba”, pero xa, nin iso. Tras apropiarse do medio transmisor, o poder político-financeiro fíxose do significado, deixándonos o significante baleiro: a verdade “comunicada” é a verdade única. Despoxados da verba, quédanos a submisión, actitude que pode chegar a ser aditiva.
