Engurro os beizos nun xesto de aburrimento, pero non me aburro. Contemplo. Contemplo o ir e vir dunha pomba por baixo da miña mesa. Anda na procura de faragullas que sempre caen dos petiscos que che poñen cando tomas algo na terraza de calquera cafetaría. Contemplo o titular dun xornal no que se afirma que a pobreza golpea nos fillos menores. Esta pobreza galega precisa dun relato á parte. É un tema demasiado forte para desenvolver en dúas liñas. Remexo a café para que se disolva, para que se dilúa ben o azucre, e bótome para atrás para que as costas acouguen un chisco sobre o respaldo da cadeira. O que significa que, mentres, deixo de escribir. E non escribindo, sigo contemplando. Contemplo o movemento das follas das árbores da beirarrúa e escoito o ruxerruxe do vento zoupando nesas follas. É un dicir; o meu oído non é tan fino. Contemplo unha viseira branca que teño á miña esquerda e que hai un cacho descansaba sobre a miña cabeza, porque andei lendo baixo un sol abafante. Contemplo o que deixo escrito.
