Moita alegría, moita barafunda, moito barullo no traspaso dun ano para outro, pero a non todos lles senta ben o ruído das badaladas ou o sabor das uvas. A Sabela Baal Pausa o traspaso semella que non foi do seu gusto. Axiña tivo a proba ó espertar; unha pequena xaqueca ameazou o seu día de Ano Novo. Estamos a botarlle a culpa á Noitevella, pero ó mellor son os aires do mar. Porque Sabela Baal Pausa vive á beira do mar. E quizais é por isto polo que tamén, a iso da media tarde, empezou a notar unha dor forte nos cadrís. “Ai San Augustiño bendito, que non sexa o lumbago”, chegou a exclamar cando fixo un intento de erguese da cadeira na que estaba sentada. Pero era o lumbago. O maldito lumbago. Esa dor que, mentres non colles unha postura apropiada, faite ver algo así como as estrelas. Sabela Baal tan só pensaba no significado do día en si, no día no que se entende que deberían empezar os bos desexos da noite anterior, os antollos ou os soños que adoitamos realizar no momento en que escoitamos as badaladas das 12 da noite e intentamos mastigar ou tragar as famosas 12 uvas de cada ano vello. Sabela Baal Pausa contempla o mar desde a cama e non sabe a quen lle botar a culpa.
