A máquina de coser da miña avoa trocolea na solaina e a súa man xira na roda lanzando o seu: “Costureiriña bonita, onde gardas os melindros?” O papá limpa a cuba e a súa voz soa dentro dela como se estivera no Alén. O carpinteiro arranxa o mesote. A augardente ferve na alquitara. Parten leña na casa da Aurora. Cantan as chispas da Tarazana e o chifro do afiador bebe o vento. Ladran os cans ó ver xunguir as vacas. Renxen os carros ó lonxe. Cuquea o cuco. O burro ornea e estralan as gaias da abeleira ó pé da fonte. No bar, os homes petan coa cunca baleira na mesa de madeira e o viño canta o seu cantar seducido polo donaire da taberneira. E móntase unha festa de sons de amor celebrando a vida.
O señor Amador pica a pedra buscándolle a veta que a vai abrir en canal e facela valado. A néboa viste de gala a roseira. A choiva sacode as árbores e tararea na ventá a súa interminable e penetrante melodía. A mamá ensaia o salmo para o coro no día da Virxe. Fórmanse sucos de auga nos eidos e os nenos saímos do patio para brincar nos charco e acabar de romper os xarandóns e a xeada que renxe coma estralos. Os alcroques cantan ó escachar entre os dedos e a cabeciña dos adolescentes que empezan a mocear e bailarán o agarrado no solpor coa acordeón do papá. Escintilan no trigo as papoulas ledas e vibrantes coma a mesma primavera. As tellas rotas da palleira fai caer con estrondo a choiva no caldeiro de latón no que beben as pitas e o capón -fachendoso e dono de si- ergue a cabeza e canta no alto do poleiro.
A voz da “costureiriña bonita” que enfía a agulla, escapa polos piornos arriba e chega ás campás da igrexa onde saúda ós mortos que xamais morreron, os que deron a vida máis alá da morte, os que rachan a eternidade para vir onda nós e repenicarnos por dentro coas badaladas do entusiasmo.
Aí vos vai, nas ás do vento, como aquel paxariño que deixastes en liberdade, aquí vos entrego este cantar galego, a criatura que creei para a Miña Terra. O meu Himno ás Letras Galegas xa é voso. É a nosa identidade: Fala, Irmandade e Galeguidade. Facédeo voso. Querédeo e mimádeo con todo o voso corazón. Naceu do amor para o amor! Grazas a todos os que o faceredes voar na vosa voz. Voso é. Queda por sempre nas mans dos que tanto amamos GALICIA.
