Papá de vento. Música anxelical e verso nas noites brancas.
Túa man na miña, apretando, mirando ós ollos, meniña-espello.
Caricia alada, onda e misterio, neste mar bravo que roxe dentro.
Bicas, etéreo, con sortilexios, artes e enredos. Tocas e cantas.
Non ten fronteiras o pensamento...
Falas lonxano sen voz nin tempo.
Sempre es o faro no errante berro.
Meu papaciño, meu bebé-vello
fun túa nai, sendo a túa filla, meu compañeiro.
Fun a túa man, fun o teu pé.
Fun o teu credo.
Fun a túa nena e ti o meu neno.
