Joaquín D.A. do N. e André D.A., fíxalles a maior pena ao consideralos culpables de catro delitos de trata de seres humanos e outros catro de imposición de tratos degradantes.
A sección segunda da Audiencia Provincial da Coruña condenou a penas de 36 anos de prisión e 35 anos e seis meses, respectivamente, a dous dos catro acusados de explotar a indixentes na Coruña, segundo informou o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG).
Así, a Audiencia rebaixa as penas solicitadas inicialmente pola Fiscalía, que superaban os 50 anos de prisión. En concreto, no caso das esposas dos dous procesados, condénaas por tenza ilícita de armas, nun caso, e no outro por tratos degradantes. Á primeira, María Sandra do N.M., imponlle unha pena dun ano de prisión, e á segunda, Sandra D.A. do N., a condena a seis meses de cárcere.
No caso dos homes, Joaquín D.A. do N. e André D.A., fíxalles a maior pena ao consideralos culpables de catro delitos de trata de seres humanos e outros catro de imposición de tratos degradantes.
Segundo a sentenza, os dous acusados varóns, postos de común acordo, "decidiron poñer en práctica un plan que consistía en gañar a confianza de persoas en situación de risco de exclusión social, e que ademais presentaban limitacións ben físicas ou psíquicas".
Engade tamén que ofreceron a estes "a posibilidade de colaborar con eles nunha serie de traballos inicialmente non concretados e cunhas condicións económicas tampouco precisadas".
Maltrato
O fallo sostén, non obstante, que a verdadeira finalidade, unha vez que os prexudicados accederan a acompañalos, era obrigalos a traballar para eles "sen aboarlles remuneración ningunha, aloxándoos en habitáculos en condicións hixiénicas lamentables" e co obxectivo de "quedar no seu propio beneficio coas pensións ou axudas públicas que estas persoas percibían ou puidesen chegar a percibir".
Ademais, engade que foron maltratados "non só física senón tamén psicoloxicamente para así impoñer a súa vontade, logrando deste modo que estas persoas, malia desexar poñer fin a esta situación, non se atrevesen a facelo, polo medo que sentían cara a eles".
Para os maxistrados, o ambiente de hostigamiento a que estaban sometidas as vítimas "era tal que lles impedía tomar decisións por si mesmos", segundo reza a sentenza.
Investigacións
As investigacións por estes feitos iniciáronse tras a denuncia dunha das vítimas, que puido pedir auxilio tras estar 14 días retida. Esta persoa indicou aos axentes que había máis persoas na mesma situación e achegou unha descrición do lugar onde estivera confinada, un terreo illado de núcleos de poboación en zona rural do Lugar de Rumbo-Ledoño, no municipio de Culleredo (A Coruña).
Como resultado, detívose dous homes e dúas mulleres, membros dunha mesma familia. Durante o xuízo, os acusados alegaron que as supostas vítimas eran "libres" e estaban alí pola súa propia vontade, e que só lles estaban a "botar unha man" porque lles pediran axuda.
Non obstante, segundo a Fiscalía, polo menos dende 2011 e ata xaneiro de 2015, cando a Policía Nacional liberou as vítimas, os procesados dedicábanse a localizar persoas en situacións de indixencia para roubarlles as súas pensións e obrigalas a mendigar e a axudalos en diferentes tarefas.
No xuízo, e fronte ao testemuño ofrecido polas vítimas, os procesados argumentaron que estes estaban pola súa propia vontade e que actuaban, coa súa denuncia, con "resentimento".
