Aseguran que 'non hai ningunha forma' de que os feitos 'sexan compatibles' coa versión do acusado dada a reconstrución
Os peritos que prestaron declaración este mércores no xuízo contra Alfredo O.M., acusado de asasinar ao considerado líder dunha rede de narcotraficantes na zona de A Pobra (A Coruña) Juan Manuel Fariña Bretal, aseguraron que é 'moi difícil xustificar a lexítima defensa' neste caso, ao tempo que contradixeron a versión dada polo acusado sobre como se produciron os feitos.
Durante a súa declaración na terceira xornada do xuízo, que se celebra na Sección Sexta da Audiencia Provincial de A Coruña con sede en Santiago, dous expertos en infografía da Garda Civil presentaron a reconstrución virtual dos feitos segundo a versión do acusado e, por outra parte, tendo en conta a traxectoria das dúas balas que alcanzaron a Juan Manuel Fariña.
Tendo en conta os datos forenses e a reconstrución virtual, os axentes aseguraron que 'non hai ningunha forma de que sexa compatible a versión do acusado' con esta reconstrución e coas evidencias físicas, mesmo formulando 'unha marxe' de erro.
Así, consideraron que os disparos non se produciron, como defende o acusado, no transcurso dun forcexo e cando a vítima tiña a arma na man e mesmo apostilaron que cren que 'nin sequera houbo forcexo'.
RECONSTRUCIÓN
Durante a declaración dos axentes mostrouse ao xurado unha gravación de vídeo coa reconstrución dos feitos realizada polo acusado, Alfredo O.M., na que defendía que o primeiro dos disparos se produciu na tempa e que foi froito dun forcexo, mentres que o segundo, na fronte, se produciu de xeito consecutivo.
Non obstante, os expertos sinalaron que 'o máis lóxico', de acordo coa versión tamén do forense, é que 'o disparo da fronte fose o primeiro' e que o segundo se producise a continuación, cando a vítima xacía coa cabeza ladeada.
Ademais, descartaron que os disparos fosen 'consecutivos', dado que as traxectorias das balas son 'incompatibles', o que supón 'un cambio de posición do disparador' e para o que, segundo a súa versión, se necesitou un lapso de tempo.
Finalmente, os expertos tamén consideraron que a versión do acusado é incompatible coa situación do casco atopado. En concreto, explicaron que, se os feitos se produciron como narra Alfredo O.M., o casco debería caer fóra do coche e que, non obstante, foi localizado no interior, o que apoiaría que o acusado introduciu a arma no vehículo nalgún momento para disparar.
UNHA VERSIÓN 'DIFÍCIL'
Pola súa banda, o forense do Imelga Benito Alfonso López de Abajo tamén declarou para dar a coñecer os resultados da autopsia realizada a Juan Manuel Fariña e apoiou a versión dada polos expertos da Garda Civil.
Neste sentido, o forense asegurou que é 'difícil' que o primeiro disparo en producirse fose o da tempa, dado que a traxectoria implicaría que o tirador ou a pistola estivesen 'nunha posición moi baixa' con respecto á vítima.
En contraposición, apostou porque o primeiro disparo foi o da fronte e que o segundo se produciu cando a vítima 'tiña a cabeza inclinada' a causa do primeiro impacto.
Por outra banda, sinalou que o disparo na fronte se realizou co canón da arma 'en contacto' coa pel da vítima, algo que evidencia a ferida irregular, e que, non obstante, o segundo se produciu a máis distancia, aínda que non puido precisar a canta dado que a vítima permaneceu algúns días viva e ingresada no hospital, onde lle limparon os restos de pólvora.
Ambos os dous disparos, precisou o forense, foron 'moi graves' e, segundo a súa experiencia, calquera deles por separado podía causar a morte da vítima. Non obstante, precisou que, 'médicamente', o disparo da fronte é 'máis grave'.
Finalmente, o forense asegurou que, na súa inspección do corpo da vítima, non detectou ningunha ferida defensiva nas mans nin lesións que puidesen producirse durante un forcexo.
Para concluír as declaracións periciais, compareceron expertos en fisioterapia e traumatoloxía para tratar de botar luz sobre a posibilidade de que a arma, agarrada pola man da vítima, se puidese disparar contra a súa tempa. Sobre esta cuestión, os expertos considerárono non plausible, aínda que un dos fisioterapeutas abriu esta posibilidade se se ten en conta, ademais da flexión do boneco, a flexión do cóbado e do ombro da vítima.
PENAS
A Fiscalía solicita para Alfredo O.M. 20 anos de prisión por un delito de asasinato, a mesma pena que para Vicente H.C., o outro acusado na causa, a quen considera 'cooperador necesario' dos feitos dado que, supostamente, proporcionaría a arma. A acusación particular, pola súa banda, pide condenar a Alfredo O.M. por un delito de asasinato e a Vicente H.C. como cómplice.
Finalmente, a defensa de Alfredo O.M. solicita a libre absolución do acusado ao entender que existen os eximentes de 'lexítima defensa' e 'medo insuperable'. Non obstante, o avogado defensor formulou a posibilidade de admitir a cualificación dun delito de homicidio coas atenuantes de lexítima defensa e medo insuperable.
Durante a súa declaración na terceira xornada do xuízo, que se celebra na Sección Sexta da Audiencia Provincial de A Coruña con sede en Santiago, dous expertos en infografía da Garda Civil presentaron a reconstrución virtual dos feitos segundo a versión do acusado e, por outra parte, tendo en conta a traxectoria das dúas balas que alcanzaron a Juan Manuel Fariña.
Tendo en conta os datos forenses e a reconstrución virtual, os axentes aseguraron que 'non hai ningunha forma de que sexa compatible a versión do acusado' con esta reconstrución e coas evidencias físicas, mesmo formulando 'unha marxe' de erro.
Así, consideraron que os disparos non se produciron, como defende o acusado, no transcurso dun forcexo e cando a vítima tiña a arma na man e mesmo apostilaron que cren que 'nin sequera houbo forcexo'.
RECONSTRUCIÓN
Durante a declaración dos axentes mostrouse ao xurado unha gravación de vídeo coa reconstrución dos feitos realizada polo acusado, Alfredo O.M., na que defendía que o primeiro dos disparos se produciu na tempa e que foi froito dun forcexo, mentres que o segundo, na fronte, se produciu de xeito consecutivo.
Non obstante, os expertos sinalaron que 'o máis lóxico', de acordo coa versión tamén do forense, é que 'o disparo da fronte fose o primeiro' e que o segundo se producise a continuación, cando a vítima xacía coa cabeza ladeada.
Ademais, descartaron que os disparos fosen 'consecutivos', dado que as traxectorias das balas son 'incompatibles', o que supón 'un cambio de posición do disparador' e para o que, segundo a súa versión, se necesitou un lapso de tempo.
Finalmente, os expertos tamén consideraron que a versión do acusado é incompatible coa situación do casco atopado. En concreto, explicaron que, se os feitos se produciron como narra Alfredo O.M., o casco debería caer fóra do coche e que, non obstante, foi localizado no interior, o que apoiaría que o acusado introduciu a arma no vehículo nalgún momento para disparar.
UNHA VERSIÓN 'DIFÍCIL'
Pola súa banda, o forense do Imelga Benito Alfonso López de Abajo tamén declarou para dar a coñecer os resultados da autopsia realizada a Juan Manuel Fariña e apoiou a versión dada polos expertos da Garda Civil.
Neste sentido, o forense asegurou que é 'difícil' que o primeiro disparo en producirse fose o da tempa, dado que a traxectoria implicaría que o tirador ou a pistola estivesen 'nunha posición moi baixa' con respecto á vítima.
En contraposición, apostou porque o primeiro disparo foi o da fronte e que o segundo se produciu cando a vítima 'tiña a cabeza inclinada' a causa do primeiro impacto.
Por outra banda, sinalou que o disparo na fronte se realizou co canón da arma 'en contacto' coa pel da vítima, algo que evidencia a ferida irregular, e que, non obstante, o segundo se produciu a máis distancia, aínda que non puido precisar a canta dado que a vítima permaneceu algúns días viva e ingresada no hospital, onde lle limparon os restos de pólvora.
Ambos os dous disparos, precisou o forense, foron 'moi graves' e, segundo a súa experiencia, calquera deles por separado podía causar a morte da vítima. Non obstante, precisou que, 'médicamente', o disparo da fronte é 'máis grave'.
Finalmente, o forense asegurou que, na súa inspección do corpo da vítima, non detectou ningunha ferida defensiva nas mans nin lesións que puidesen producirse durante un forcexo.
Para concluír as declaracións periciais, compareceron expertos en fisioterapia e traumatoloxía para tratar de botar luz sobre a posibilidade de que a arma, agarrada pola man da vítima, se puidese disparar contra a súa tempa. Sobre esta cuestión, os expertos considerárono non plausible, aínda que un dos fisioterapeutas abriu esta posibilidade se se ten en conta, ademais da flexión do boneco, a flexión do cóbado e do ombro da vítima.
PENAS
A Fiscalía solicita para Alfredo O.M. 20 anos de prisión por un delito de asasinato, a mesma pena que para Vicente H.C., o outro acusado na causa, a quen considera 'cooperador necesario' dos feitos dado que, supostamente, proporcionaría a arma. A acusación particular, pola súa banda, pide condenar a Alfredo O.M. por un delito de asasinato e a Vicente H.C. como cómplice.
Finalmente, a defensa de Alfredo O.M. solicita a libre absolución do acusado ao entender que existen os eximentes de 'lexítima defensa' e 'medo insuperable'. Non obstante, o avogado defensor formulou a posibilidade de admitir a cualificación dun delito de homicidio coas atenuantes de lexítima defensa e medo insuperable.
