“ Aceptad sabrosa leche, moreno pan, un cordero y dulce miel de romero. ¡Cuanto un pobre, os puede dar!”
En chegando estas datas, parece que recuperamos algúns dos valores perdidos e nos facemos máis achegados, máis compartidores, máis de axudar aos que teñen menos, máis misericordiosos. Por que non somos o longo do ano, igual? A min a frase tan repetida “¡Feliz Nadal!”, dime pouco. Todo o ano que sexa bó, e o neno Xesús esté sempre con todos. Moi ben en lembrar o nacemento de Belén, villancicos, beléns, xuntanzas familiares, de amigos. As datas merecen todo.
O día 6 de xaneiro, o máis esperado por nenos e grandes! En España, sempre o Día de Reises”. Tamén me cae de “importación” Papá Noel. Comprendo que o comercio fa iventas. Noeles trepando, ou postos en sitios ben visibles, como o tsunami. Temos dabondo na nosa patria sen necesidade de extranxeirismos.
Bueno, xa non protesto máis. Coido que é decir o que é.
Nenos, queridos meniños, maiores, queridos todos, que o 6 de xaneiro, nos zapatos ben brillantes, atopedes todo o que pedístedes nas vosas cartas ós Reíses, que chegan do lonxano Oriente, Melchor, Gaspar e Baltasar, que as nosas peticións e soños se fagan realidade, que a paz, amor, que é luz da ialma, benestar, traballo e saudiña non nos falten, que nos queiramos todos, sen envexas, odios, nin rencores. Que os que nos gobernan sepan facelo, sexan bós, intelixentes, coñezan a ética e miren polos que teñen menos e o pasan moi mal, maiores, nenos... “Una fila interminable de madres con hambre, de padres con hambre, de niños con hambre, de ancianos sin nada, atraviesan el mundo buscando posada. Ya pasa a tu lado la familia de Belén, en ellos resucitada”.
“El incienso de los dioses, oro y mirra les ofrecemos. Permitidnos, ¡oh Señora!,su pie sagrado besar”.
“En el Reino de mi Padre, los últimos son primeros; los pobres, aquí postreros, son preferidos allí”. Que todo o ano sexa de misericordia, esperanza e ¡Feliz Nadal!
