Quere algunha amizade amargarme a existencia, pero eu síntome forte para seguir coa miña vida chea de sorrisos nas conversacións e de pensamentos nos momentos de silencio. É certo que hai palabras que as leva o vento, pero non é menos verdade que as hai que perduran para sempre.
E sempre presumín de respectar as amizades e de poñelas en auténticos altares, aínda que ás veces lanzaran dardos envelenados ou amosaran a indiferenza máis triste. Nunca deixarei a unha amizade porque en algún momento sentira a miña presión de cariño e de asedio sentimental. Sempre me consagrei a aquelas amizades ás que máis quero.
